با گسترش شهرنشینی همراه با رشد فناوری اطلاعات و توسعه شبکه­های ارتباطی، شهرها در فضایی متشکل از جریان­ها به مرکزی برای توسعه کشورها تبدیل‌شده‌اند. در این فضا، شهرها با ارتقا جایگاه اقتصادی، سیاسی، فناوری، فرهنگی و زیرساختی خود از توان، نفوذ و اعتبار کافی برای اجرای فعالیت­های دیپلماتیک برخوردار می­شوند و در راستای فعالیت­های خود شکل نوینی از دیپلماسی را نمایان می­سازند که به دیپلماسی شهری معروف است. به این معنا که دیپلماسی از شکل و مفهوم سنتی خود فاصله گرفته و شهرها در عرصه روابط­ بین­الملل جایگزین دولت­ها می­شوند. در این میان گردشگری را نیز باید به‌عنوان یکی از مهم­ترین صنایع توسعه پایدار در هر جامعه­ای دانست که از تحرک بالایی در تغییرات اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، شهری و محیطی برخوردار است، تمرکز بر جنبه­های مختلف صنعت گردشگری، همراه با برنامه­ریزی­های مدیریت محلی و ملی هر جامعه­ای نقش بسیار بااهمیتی در فرایندهای بین­المللی و ملی هر جامعه­ای می­تواند ایفا کند. پژوهش حاضر از حیث ماهیت و روش، توصیفی-تحلیلی است و تلاش دارد به شیوه اسنادی، نقش دیپلماسی شهری را در توسعه گردشگری استان خراسان شمالی بر اساس مدل تحلیلی Swot مورد تجزیه‌وتحلیل قرار دهد. یافته­های تحقیق نشان می­دهد که استان خراسان شمالی به دلیل برخورداری از جاذبه­های گردشگری متعدد باعث جذب گردشگران داخلی و بین­المللی زیادی می­شود. به­علاوه وجود بیش از چندین اثر تاریخی و فرهنگی ثبت‌شده در فهرست آثار ملی کشور که باعث افزایش ظرفیت گردشگری در استان و به دنبال آن ورود به عرصه دیپلماسی شهری را فراهم کند. در کنار عوامل یادشده ضعف­ها و تهدیداتی گریبان­گیر ورود استان به شبکه شهری همکار در سطح بین­المللی می­شود ازجمله آن فقدان زیرساخت‌های اولیه حمل­ونقل در جهت تسهیل دسترسی گردشگران و فقدان تنوع در تأسیسات گردشگری است. تحلیل داده­ها بر اساس مدل swot بیان‌کننده این است که گردشگری و جذب گردشگر در استان دارای پتاسیل بالایی می­باشد و تا حدودی نقاط ضعف آن را پوشش می­دهد. اما مشکل نهایی که عدم وجود شبکه گسترده ارتباطی هوایی و زمینی و ریلی می­باشد، همچنان به قوت خود باقی است.

کلمات کلیدی