چکیده سابقه و هدف: ازدواج موفق موجب ارضای بسیاری از نیازهای روانی و جسمانی افراد می‏شود و در صورت شکست، زن و شوهر به‏ویژه فرزندان آنان با ضربۀ روانی شدید مواجه می‏شوند. هدف از این پژوهش بررسی ارائۀ الگوی ساختاری بررسی نقش میانجی‌گر تاب‌آوری در رابطۀ راهبردهای مقابله‏ای مذهبی با رضایتمندی زناشویی بود. روش کار: این پژوهش توصیفی - همبستگی و از نوع تحلیل مسیر است. جامعۀ آماری شامل تمامی زنان متأهل با دامنۀ سنی 30 تا 50 شهر مشهد در سال 1400-1399 بود که با روش نمونه‏گیری دردسترس (به‌شیوۀ برخط) تعداد 400 نفر نمونۀ پژوهش در نظر گرفته شدند و به پرسش‏نامه‌های رضایت زناشویی انریچ، تاب­آوری کانر و دیویدسون و راهبردهای مقابلۀ­ مذهبی پارگامنت و همکاران پاسخ دادند. تحلیل داده‏های پژوهش با استفاده از روش‏های آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف ‏معیار)، ضریب همبستگی پیرسون و الگو‏یابی معادلات ساختاری انجام شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: بر اساس نتایج این پژوهش، الگوی پیشنهادی روابط علّی بین متغیّرهای مذکور، برازش قابل قبولی داشت. به‏طور کلی، در الگوی پیشنهادی پژوهش، نتایج نشان داد که راهبردهای مقابلۀ مذهبی هم به‏‌صورت مستقیم هم به‌صورت غیرمستقیم از طریق تاب‌آوری بر رضایتمندی زناشویی زنان متأهل تأثیر داشت (05/0>P). ضرایب مستقیم و استاندارد تاب‏آوری بر رضایتمندی زناشویی زنان متأهل نیز معنادار بود. نتیجه‌گیری: الگوی ساختاری اصلاح‌شدۀ پژوهش برازش مطلوب و قابل‌قبول با داده‌های پژوهشی داشت و این گام مهمی در جهت شناخت عوامل مؤثر بر رضایتمندی زناشویی در زنان متأهل است.

کلمات کلیدی