چکیده: تأویل نحویِ آیات قرآن و تفاوت در وجوه نحوی از مباحثی است که همواره موجب اختلاف نظر در استنباط احکام فقهی و اختلاف در دریافت و فهم مفسران، مترجمان و فقها از آیات قرآن شده است. در این نوشتار برمبنای تأویلِ نحویِ آیات و استناد به وجوهِ نحویِ قابلِ اعتناء به بررسی «آیات الاحکام» پرداخته می شود و با نگاهی توصیفی ـ تحلیلی، امکان دریافت استنباط جدید از احکام فقهی، مورد بررسی قرار می-گیرد و با پاسخگویی به این پرسش که آیا بر مبنای تأویل نحوی، می توان برداشت فقهی جدیدی از «آیات-الاحکام» استنباط نمود؟ دیدگاه های متفاوت مورد کنکاش قرار گرفته است. نتیجه آنکه در برخی از این آیات، اختلافات مطرح شده از سوی نحویان گرچه که در موارد جزئی است، ولی به قدری مهم است که کاملاً حکم فقهی هر فقیه با هم صنف خودش فرق می کند و در بخش دیگری از آیات، اختلاف فقط در تعابیرِ مطرح شده از سوی نحویان است که در اعمال و واجبات عبادی تأثیر بسزایی ندارد. به عبارتی همۀ فقیهان یک حکم را استنباط نموده اند و اختلاف فقط در اعراب واژه است.

کلمات کلیدی