مقدمه: چالش­ های آموزشی دورۀ دستیاری می ­تواند، اثرات نامطلوبی در حرفۀ آیندۀ پزشکی و به تبع آن در سلامت افراد جامعه داشته باشد. بهبود کیفیت آموزش بالینی و توسعۀ محیط یادگیری، مستلزم بررسی مستمر وضعیت موجود، شناخت نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف است که در این رابطه، دیدگاه دستیاران به عنوان عنصر آموزشی می­ تواند، به بهبود شرایط فعلی کمک کند؛ بنابراین پژوهش حاضر، در جهت بررسی چالش ­های برنامۀ آموزشی دستیاران رادیولوژی علوم پزشکی مشهد، انجام شد. روش کار: این تحقیق از نوع کیفی و با رویکرد تحلیل محتوا بود. نمونه ­گیری به صورت هدفمند و با شرکت 17 نفر از دستیاران و اساتید رادیولوژی (1398-1399)، انجام شد. روش گردآوری داده ­ها از طریق مصاحبۀ نیمه ساختاریافته، انجام گردید و مصاحبه ­ها تا حد اشباع ادامه یافت. جهت کدگذاری داده ­ها، از نرم افزار MAXQDA10 ، استفاده شد. یافته‌ها: پس از پیاده ­سازی مصاحبه ­ها، 20 تم فرعی و 6 تم اصلی، شامل: 1- چالش­های آموزشی ( توجه ناکافی به راهبردهای کارآمد آموزشی، تعداد محدود کلاس تئوری، استفاده از روش­های سنتی در تدریس، عدم مهارت بعضی اساتید در انتقال مهارت­ های بالینی، نبود اساتید متخصص برای برخی مهارت­ها)؛ 2- چالش­های اخلاق حرفه­ای (نبود آموزش کافی در مبحث اخلاق حرفه­ای و ارتباط با بیمار، در دسترس نبودن اساتید بالینی، ضعیف بودن تعامل استاد با دستیار)؛ 3- چالش­های ساختاری (حجم زیاد محتوا و منابع، عدم تناسب تعداد استاد به دستیار، پذیرش تعداد زیاد دستیار)؛ 4- چالش­های مربوط به ارزشیابی شایستگی ­ها ( انجام ارزیابی بدون معیار مشخص و با توجه به ذهنیت، عدم توجه به توانایی تصمیم ­گیری و استدلال بالینی، عدم آگاهی دستیار از نقاط ضعف و قوت خود)؛ 5- چالش­ های اجرایی (جدا نبودن آموزش از درمان، عدم آموزش برخی از پروسیجرهای تخصصی، نبود برنامۀ مدون آموزش توانمندی ­های عمومی، تخصصی و اخلاق حرفه ­ای، عدم برنامه ­ریزی آموزش مناسب با نیاز دستیاران)؛ 6- چالش­ های محیطی (کمبود امکانات و تجهیزات تخصصی، عدم طراحی برنامۀ محیط آموزشی)، استخراج شد. نتیجه‌گیری: چالش ­های بیان شده توسط دستیاران، بر لزوم در نظر گرفتن راهکارها و بازنگری برنامۀ آموزشی متناسب با محیط یادگیری، در جهت ارتقای شایستگی­های عمومی و تخصصی دستیاران رادیولوژی تأکید دارد

کلمات کلیدی