پژوهش حاضر به دنبال بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و فکری با خروجی‏های حسابرسی (کیفیت حسابرسی، تأخیر در گزارش حسابرسی و نوع اظهارنظر حسابرسی) شرکت‏های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار ایران می‏باشد. به عبارتی این پژوهش به دنبال یافتن پاسخ این سؤال است که آیا سرمایه اجتماعی و سرمایه فکری می‏تواند بر کیفیت حسابرسی، تأخیر در گزارش حسابرسی و نوع اظهارنظر حسابرس تأثیر مطلوبی داشته باشد؟ بدین منظور، برای آزمون فرضیه‏ ها از مدل رگرسیون چند متغیره استفاده گردید. فرضیه ‏های پژوهش نیز با استفاده از نمونه‏ای متشکل از 1310 مشاهده پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار ایران طی سال‌های 1391 تا 1397 و با بهره‏ گیری از الگوی رگرسیونی چندگانه مبتنی بر تکنیک داده‏ های تابلویی و مدل اثرات ثابت و تصادفی مورد آزمون قرار گرفت. همچنین برای محاسبه کیفیت حسابرسی از تحلیل عاملی اکتشافی 5 متغیر (دوره تصدی، تغییر حسابرس، بزرگی مؤسسه حسابرسی، استقلال مالی حسابرسان و تجدید ارائه صورت‌های مالی) استفاده شده است. یافته‏ های به‌دست آمده حاکی از آن است که بین سرمایه اجتماعی و سرمایه فکری با کیفیت حسابرسی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و بین سرمایه اجتماعی و سرمایه فکری با تأخیر در گزارش حسابرسی رابطه منفی و معناداری وجود داشته است اما بین سرمایه اجتماعی و سرمایه فکری با نوع اظهارنظر حسابرس (گزارش مقبول) رابطه مثبت و معناداری برقرار بوده است. از آنجا که پژوهش حاضر اولین پژوهشی است که به بررسی چنین موضوعی در بازار‏های نوظهور ایران پرداخته لذا به استفاده‏ کنندگان، تحلیل‏گران و نهاد‏های قانونی اطلاعات سودمندی در خصوص تأثیر سرمایه اجتماعی و فکری که تأثیر بسزایی بر خروجی‏ های حسابرسی دارد، ارائه می‏ دهد. همچنین نتایج این پژوهش به توسعه علم و دانش در این حیطه کمک شایانی ارائه و شکاف موجود در ادبیات را برطرف می‏ سازد.

کلمات کلیدی