امروزه استفاده از الیاف در مخلوط آسفالتی در حال افزایش است زیرا می‌تواند خواص مکانیکی روسازی آسفالتی را بهبود بخشیده و دوام و طول عمر آن را افزایش دهد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی تحقیقات اخیر در مورد استفاده از الیاف طبیعی در مخلوط آسفالتی و ارائه نمای کلی از اثرات آن بر خواص مکانیکی آسفالت می‌باشد. به همین منظور استفاده از انواع مختلف الیاف طبیعی نظیر الیاف بامبو، نارگیل، جوت، سیسال و موز در مخلوط آسفالتی و تاثیر هریک برخصوصیات مکانیکی مخلوط آسفالتی بررسی گردیده است. خواص مکانیکی ارزیابی شده عبارتند از ریزش قیر، مقاومت در برابر خستگی، مقاومت در برابر ترک خوردگی و مقاومت در برابر شیارشدگی، مقاومت مارشال و روانی می‌باشد. نتایج این پژوهش نشان داد که الیاف طبیعی مورد بررسی می‌تواند موجب بهبود ریزش قیر و مقاومت در برابر ترک خوردگی، کاهش شیارشدگی و افزایش مقاومت در برابر خستگی مخلوط آسفالتی گردد. با این حال، اثربخشی الیاف در بهبود خواص مکانیکی آسفالت تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند نوع، میزان این الیاف، ابعاد و قطر الیاف و همچنین نحوه اختلاط آن با قیر و مخلوط آسفالتی است. همچنین مطالعات و بررسی‌های بیشتر برای بهینه‌سازی میزان الیاف، اصلاح روش‌های طرح اختلاط، توسعه مدل‌های پیش‌بینی عملکرد دقیق و ارزیابی پیامدهای زیست‌محیطی و اقتصادی ضروری است. با پرداختن به این شکاف‌های تحقیقاتی، می‌توان درک و کاربرد مخلوط‌های آسفالتی تقویت‌شده با الیاف را پیش برده و به روسازی‌های آسفالتی پایدارتر و بادوام‌تر در آینده منجر گردد.

کلمات کلیدی