بلندمرتبه‌سازی از اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی در جهان آغاز گردید. در دهه‌های اخیر به علت افزایش رشد جمعیت، افزایش شهرنشینی و همچنین کمبود زمین‌های مناسب جهت ساخت‌وساز، ساخت ساختمان‌های بلندمرتبه رواج یافته است؛ اما این بلندمرتبه‌سازی نیازمند مصرف مقدار قابل‌توجهی مواد، مصالح و انرژی بوده که سبب افزایش ضایعات ساختمانی و درنهایت آسیب به محیط‌زیست شده است. ضایعات ساختمانی تأثیرات منفی متعددی بر برنامه زمانی، مالی، نیروی انسانی، کیفیت و بهره‌وری پروژه‌ها دارند. با توجه به مطالعات پیشین، ثابت‌شده است که فناوری‌های هوشمند راه‌حل‌های کارآمد و حیاتی برای مشکلات ناشی از ضایعات ساخت‌وساز می‌باشند. ازاین‌رو، برای کاهش آسیب‌های مخرب ناشی از ضایعات بلندمرتبه‌سازی، می‌توان از مدل‌سازی اطلاعات ساختمان که در این پژوهش به آن اشاره‌شده است، استفاده نمود. بهره‌گیری از مدل‌سازی اطلاعات ساختمان سبب جلوگیری از دوباره‌کاری، هدر رفت مصالح و انرژی می‌شود و درنتیجه به کمک آن می‌توان برنامه مناسبی برای پروژه‌ها تهیه نمود و آثار منفی و مخرب ذکرشده را به حداقل کاهش داد. این پژوهش با بهره‌گیری از مطالعه سیستماتیک، به بررسی سوابق پژوهش‌ها و مقالات علمی-پژوهشی می‌پردازد. از اهداف این مقاله می‌توان به شناسایی آخرین پژوهش‌های صورت گرفته در زمینه تأثیر مدل‌سازی اطلاعات ساختمان بر ضایعات ساختمانی، شناسایی موانع و خلأهای موجود در این زمینه و ارائه چهارچوبی برای پژوهش‌های آینده اشاره نمود. نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش نشان می‌دهد که مطالعات پیشین عمدتاً بر ارزیابی کلی محیط‌زیست ساختمان متمرکز بوده است. بااین‌حال، کمی سازی ضایعات ساختمانی به علت پیچیدگی و تفاوت پروژه‌ها نیاز است تا به‌صورت یکپارچه موردبررسی قرار گیرد. از طرفی مشخص شد که در بررسی ضایعات ساختمانی با رویکرد سیستم‌های پویا، مطالعات اندکی صورت گرفته است. همچنین تأثیر مدل‌سازی اطلاعات ساختمان بر ضایعات ناشی از ساخت ساختمان‌های بلندمرتبه به‌طور خاص، مورد ارزیابی قرار نگرفته است.

کلمات کلیدی