بر اساس ادبیات موجود سرمایه اجتماعی عبارت است از مجموعه ای از هنجارها و قوانین و شبکه های غیر رسمی که همراهی اعتماد و کنش جمعی برای به دست آوردن کالای عمومی را فراهم میکند و شامل جنبه هایی از ساختار اجتماعی است که کنش جمعی را تسهیل می کند و منابعی را جهت دست یابی مردم به اهدافشان در اختیار آنها می گذارد. پروژه های توانمند سازی بانک جهانی که از اواخر دهه ۱۹۸۰ در بسیاری از کشورهای جهان سوم به اجرا گذاشته شده است. به دنبال آن است تا با نگرش غیر تقلیل گرایانه فراکالیدی و ادغام مسائل فرهنگی و اجتماعی - اقتصادی تحول و پویایی اجتماعات محلی را بر مبنای شبکه های اجتماعی محلی پیش برد نسبت چنی در سکونتگاه های غیر رسمی تبریز ۱۰۵ است. بنابراین حجم عظیم جمعیت سکونتگاههای غیر رسمی شهر تبریز را زنان تشکیل میدهند که با توجه به نگرش های فرهنگی مرد سالارانه از بسیاری از فرصت های شغلی و ورود به بازار کار شهری محروم مانده اند. متوسط نرخ مشارکت زنان در فعالیتهای اقتصادی کلان شهر تبریز ۸۸۸۲ درصد است که این میزان در محله های اسکان غیر رسمی مورد بررسی ملا زینال، احمد آباد خلیل آباد، سیلاب ۵/۹ درصد است. حضور مداوم آنها در فضای جغرافیایی اسکان غیر رسمی زمینة تولید سرمایه اجتماعی را فراهم کرده است که به منظور توانمندسازی جهت ورود به بازار کار شهری نیازمند مکانیسم های منعطف و تسهیل کننده هستند. ماهیت متاخر بازار کار شهری نیز تا حدودی به این موضوع واقف شده و با قراردادهای فرعی فرصت هایی را برای تشکیل کسب و کارهای کوچک مبتنی بر نظام کار خانگی با تعاونی مکان مینا فراهم ساخته است. این مقاله به امکان سنجی سرمایه اجتماعی در توانمند سازی و تشکیل نظام های کار تو در میان جامعه زنان سکونتگاه های غیر رسمی جهت ورود به بازار کار شهری می پردازد. انعطاف بازار کار شهری در برابر کارآفرینی گرایی اجتماعات محلی ناشی از گذار به انباشت انعطاف پذیر در نظام اقتصادی اجتماعی بزرگتر است. موضوع مقاله در چارچوب نظری پافوردیم و گذار به انباشت انعطاف پذیر بحث شده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین سرمایه اجتماعی جامعه زنان محله های اسکان غیر رسمی تبریز که تولید و تداوم آن مسبوق به حضور ایشان در فضایجغرافیایی همسان است و توانمند سازی آنها برای ورود به بازار کار منعطف و کارآفرینی مبتنی بر تعاونی مکان مینا رابطة معنی داری وجود دارد.

کلمات کلیدی