برخی از روایات علوی فقط در منابع اهل سنت یافت می شود. چه بسا تصور شود هیچ یک آن ها قابل اعتماد نیستند؛ زیرا در سدۀ دوم هجری، احادیث ساختگی به معارف علوی راه یافت. یکی از مسائل فراروی پژوهشگران بی اعتمادی بدین روایات به سبب ذکر نشدن آن ها در منابع شیعی است. شاید یکی برای دستیابی محدثان به میراث  از دلایل راه نیافتن احادیث به منابع شیعی، ظهور مرجعیت صادقین علوی بود و از توجه نسبت به دیگر راویان انتقال دهندۀ این میراث کاسته شد؛ بنابراین برخی از احادیث نقل نشده، در انحصار منابع اهل سنت باقی ماند. این  علوی برخی از این روایان که از سوی صادقین نوشتار به منظور بررسی این موضوع، راویان فعال این عرصۀ روایی را در کوفه محیط تأثیریافته از این مرجعیت شناسایی می کند. سپس با روش توصیفی تحلیلی منقولات این راویان را با روایات مقایسه می کند تا چگونگی اعتماد به این روایات را با نگاهی استقرایی بیابد. در آخر نیز با  صادقین تحلیل اسناد و متون و گونه شناسی روایات علوی منقول از این راویان در منابع شیعه ، برخورد محدثان شیعی را با آن راویان مورد سنجش قرار می دهد. نوشتار حاضر نشان داد که اشتراک محتوایی این نشان  علاوه بر اینکه هم راستایی فعالیت حدیثی آنان را با صادقین ، احادیث با روایات صادقین می دهد، اعتماد اجمالی به دیگر احادیث علوی از این راویان را پدید می آورد و احتمال ساختگی بودن آن ها را می کاهد. همچنین این پژوهش، گرایش محدثان شیعی کوفی را به نقل روایات میراث علوی از طریق به تصویر می کشید.

کلمات کلیدی