امروزه می‌توان عدالت ترمیمی را یکی از چندین پاسخی دانست که در برابر برخی جرایم ارائه می‌شود. این مفهوم دارای عناصری همچون بزه‌دیدگان، مجرمان معترف و شرمسار، رفتاری که بزه‌دیده و جامعه محلی را متاثر می‌سازد، فرایندها و مسئولیت مجرم نسبت به بزه‌دیده است. هدف این مسئولیت ترمیم اموری است که بوسیله جرم آسیب دیده‌اند. در این میان برخی مسئولیت مذکور را با مجازات غیرمرتبط تلقی می‌کنند و برخی آن را سازگار با مجازات می‌دانند. تحقیق حاضر با پیمایش اثر مجازات بر بزه‌دیدگان واقعی و فرضی به دنبال تبیین جایگاه مجازات در عدالت ترمیمی با استناد به شواهد تجربی است. جامعه آماری تحقیق دانشجویان ایرانی دانشگاه فردوسی مشهد هستند که با استفاده از آماره کوکران حجم نمونه 378 نفر تعیین و نمونه‌ها با استفاده از روش نمونه‌گیری لایه‌ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه با طیف لیکرت می‌باشد. روایی پرسشنامه با کمک اساتید بررسی شده و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفا در سطح 81/0 ارزیابی گردید. سپس داده‌های خام با استفاده از نرم‌افزارهای Excel و SPSS تحلیل شدند. یافته‌ها نشان می‌دهد بزه‌دیدگان نگرش‌های متفاوتی نسبت به اهداف مجازات دارند. نگرش ترمیمی در جرایم سبک می‌تواند منجر به عدم اعمال مجازات گردد؛ اما با افزایش شدت و اهمیت جرم نگرش ترمیمی تضعیف می‌شود و طرفداری از اعمال مجازات افزایش می‌یابد. ارزیابی عوامل بهبود و عدم بهبود عاطفی بزه‌دیدگان نشان می‌دهد ایشان نمی‌توانند عواطف خود را بدون اعمال مجازات ترمیم یافته بدانند؛ با این حال اگر عذرخواهی و جبران خسارت توام با مجازات باشد به مجازات سبک‌تر رضایت می‌دهند.

کلمات کلیدی