داستان شهریار در شهریارنامة فرخی، یک روایت خوش‌ساخت از کهن‌الگوی قهرمان است که تشرّف را با نمودهایی چون کودک قهرمان، سفر، هجرت از زادگاه به سرزمین دشمن به‌علت بی‌مهری دودمان (همچون هجرت سیاوش به توران)، گذر از دریا، کار سخت و آزمون خاکساری، هفت خان کلاسیک (9 بیشه) و داستان‌های عاشقانه- قهرمانی نشان می‌دهد. داستان، بافت روایات رزمی- بزمی فرهنگ توده را حفظ کرده است، لیکن نسبت به داستان‌های شفاهی، مایه‌های خلاقیت ذهن داستان‌پرداز فرخی را در ترکیب بن‌مایه‌های حماسة کلاسیک و توده‌ای به خوبی نشان می‌دهد؛ شهریارنامه از این حیث در ادبیات حماسی فارسی متنی استثنایی است. این یگانگی، محصول عدم سابقة داستانی شخصیت اصلی در فولکلور ایرانی و نقش مؤلف در الهام از داستان‌های حماسی حلقة سیستان، استفادة از ظرفیت خیال‌پردازانة جغرافیای هند و درک عمیق داستان محوری رستم و سهراب در ژرفای داستان است. این جستار ضمن معرفی، تصحیح، و تحلیل روایت «فرجام شهریار» (برای نخستین‌بار) بر مبنای نسخة پتنه (بانکیپور)، متن داستان تصحیح، ارائه و تحلیل شده است.

کلمات کلیدی