امارات یکی از همسایگان و شرکای اقتصادی برجسته ایران است. اما طی سا لهای اخیر، امارات به طور مرتب روابط خود را با اسرائیل گسترش داده و از سال 2020 آن را به رسمیت شناخته است. مسأل های که در اینجا مطرح م یشود این است که تنش-زدایی امارات و اسرائیل چه پیامدی برای مناسبات دوجانبه ایران و امارات داشته است؟ برای درک این پیامدها، باید علل تن شزدایی امارات و اسرائیل را بررسی کرد. در این زمینه دو ایده را م یتوان طرح کرد. ایده نخست اینکه، گسترش روابط امارات و اسرائیل در راستای راهبرد کلی سیاست خارجی امارات و تن شزدایی/ عمل گرایی هم هجانبه آن است. دوم اینکه، امارات سعی م یکند از روابط خود با اسرائیل به عنوان اهرمی برای دفع تهدید ایران و حامیان منطقه ای آن )به ویژه جنبش انصارالله یمن( استفاده نماید. در این مقاله روی ایده اخیر تمرکز شده و پیامدهای آن مورد توجه قرار می گیرد. در این چارچوب، شاهد حضور روزافزون اسرائیل در امارات بوده و به عنوان شواهد آن م یتوان از سفر مقامات بلندپایه اسرائیلی به امارات، گسترش روابط نظامی طرفین، و طر حریزی اقدامات و همکار یهای اقتصادی میان آنها یاد کرد. همچنین، ایران از رفتار مقاومت گرایانه یمن حمایت م یکند و امارات برای تقابل با رفتار آنها به اسرائیل متوسل م یشود. طبیعی است که ایران از واکنش امارات نگران شده و در پی فشار به امارات باشد اما این رفتار باعث نقض غرض شده و ابوظبی را بیش از پیش به ت لآویو نزدیک م یکند. حضور پررن گتر اسرائیل در امارات مجدداً باعث احساس تهدید شدیدتر ایران شده و احتمالا واکنش جد یتر تهران را بر می انگیزد. به نظر می رسد که این روند مرتب به سمت وخی متر شدن سیر م یکند و نه ایران نه امارات با رفتارشان به تامین ملاحظات خود کمکی نکرده اند.

کلمات کلیدی