گذر بهنجار از مسیر تحول روان شناختی، هیجانی و اجتماعی در گرو کارکرد بهینه مولفه هایی چون کنش های اجرایی و عزت نفس است. اهداف: با توجه به محدودیت شواهد پژوهشی متمرکز بر بزرگسالان، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه عزت نفس با مؤلفه‌های نارسایی کنش های اجرایی در بزرگسالان بود. روش تحقیق: پژوهش کاربردی حاضر با طرحی توصیفی-همبستگی در جامعه آماری بزرگسالان 18 تا 45 ساله ساکن مشهد انجام شد، با نمونه گیری دردسترس، 113 نفر به تکمیل پرسش نامه عزت نفس کوپراسمیت (CSEI) و پرسش نامه نارسایی کنش های اجرایی بارکلی (BDEFS) پرداختند؛ برای تجزیه وتحلیل داده ها از اطلاعات توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون در محیط نرم افزار SPSS-26 استفاده گردید. دستاوردهای مقاله: بین سن با نارسایی کنش های اجرایی (05/0>p)، میزان تحصیلات با عزت نفس (05/0>p)، میزان تحصیلات با عزت نفس عمومی (01/0>p)، وضعیت تاهل با عزت نفس (01/0>p)، وضعیت تاهل با عزت نفس اجتماعی (01/0>p)، رابطه مثبت معنادار وجود دارد؛ همچنین بین عزت نفس شغلی-تحصیلی با نارسایی کنش های اجرایی (05/0>p)، عزت نفس خانوادگی با نارسایی مدیریت زمان (01/0>p)، عزت نفس خانوادگی با نارسایی خودسازمان دهی/حل-مسئله (05/0>p)، عزت نفس اجتماعی با نارسایی خودسازمان دهی/حل مسئله (05/0>p)، عزت نفس خانوادگی با نارسانظم جویی هیجانی (05/0>p) رابطه منفی معناداری مشاهده شد. این یافته‌ها ضرورت توجه به تعامل مؤلفه‌های کنش های اجرایی با انواع عزت نفس در پیگیری اهداف و تکالیف فردی اجتماعی، ارائه و تدوین برنامه های آموزشی ارتقای مولفه های درگیر و کاهش آسیب را برجسته می سازد.

کلمات کلیدی