دف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطۀ بین ترس از کووید-19 و اضطراب سلامتی با میانجی‌گری روان‌رنجوری، نظام بازداری رفتاری و راهبردهای منفی نظم‌جویی شناختی هیجان بود. روش: پژوهش حاضر از لحاظ روش، از نوع توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی و از لحاظ هدف، کاربردی بود. جامعۀ پژوهش را افراد رده سنی بین 18 تا 60 سال شهر مشهد در سال 1400-1401 شامل شدند که از بین آن‌ها به صورت روش نمونه‌گیری بلوکه‌بندی و در دسترس، 450 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه ترس از کووید-19 (2020)، پرسشنامۀ اضطراب سلامتی (1989)، پرسشنامۀ نظم‌جویی شناختی هیجان (2010)، مقیاس نظام‌های فعال‌سازی و بازداری رفتاری (1994) و فرم کوتاه پرسشنامه 5 عاملی شخصیت نئو (1992) بود. روش تحلیل این پژوهش، تحلیل مسیر بود که با استفاده از آن مسیر پیش‌بینی متغیرهای پژوهش مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که ارتباط ترس از کووید-19 چه به صورت مستقیم و چه به صورت غیرمستقیم به واسطۀ روان‌رنجوری، نظام بازداری رفتاری و استفاده از راهبردهای منفی نظم‌جویی هیجان قادر به پیش‌بینی اضطراب سلامتی بود. می‌توان نتیجه گرفت که در دوران کووید-19 روان‌رنجوری، نظام بازداری رفتاری و به تبع آن‌ها، مهارت نظم‌جویی هیجان نقشی کلیدی در میزان اضطراب سلامتی افراد دارد.

کلمات کلیدی