امروزه مسائل محیط زیستی، اهمیت بسیار زیادی پیدا کرده­اند. یکی از این مسائل مربوط به مصرف انرژی در ساختمان­های مسکونی می­باشد. مصرف بیش از حد انرژی منجر به تغییرات آب و هوایی، گرم شدن زمین، آلودگی آب و هوا و کمبود انرژی گردیده است. تهران به عنوان یک کلانشهر بزرگ و با جمعیت بالا، از آسیب­های مصرف بالای انرژی در ساختمان­ها در امان نیست. هدف از این پژوهش واکاوی سواد انرژی در بین مهندسان و سازندگان واحدهای مسکونی هست که در ساخت­وساز مسکونی دخیل هستند.رویکرد این پژوهش کیفی و با راهبرد نظریه زمینه­ای انجام پذیرفته است. مصاحبه­ها به­صورت نیمه­ساختار یافته با کنشگران ساخت و ساز انجام شده است. با استفاده از نظریه زمینه­ای تا جایی­که به پژوهشگران به اشباع نظری برسند، مصاحبه­ها انجام شد. بر همین اساس کد گذاری باز، محوری انجام گردید و سپس مقوله هسته از آن استخراج گردید. بر مبنای تفسیر کنشگران، در مورد سواد انرژی، مطالبات کمی در سطح خرد و کلان وجود دارد و این بی تفاوتی نسبت به انرژی مشهود است. نتیجه­ی دیگر تحقیق در مورد تضاد بین کنشگران در رفتار انرژی بوده است. زمانی این تضاد برطرف می­شود که مطالبه عمومی از پایین و مطالبه­ی نهادهای بالا دستی از کنشگران ساخت و ساز در حوزه انرژی انجام شود. بر مبنای این پژوهش، دغدغه­ها و نگرش­های کنشگران نسبت به هدر رفت انرژی، می­تواند تاحدی بر رفتار اجرایی آن­ها در کیفیت ساخت، اثرگذار باشد. همچنین پژوهشگران تاثیر کیفیت دانش انرژی بر نگرش و دغدغه­های کنشگران را ضعیف برآورد کردند.

کلمات کلیدی