سویههای پاتوتیپ اشریشیا کلی شیگاتوکسیژنیک ) STEC ( باعث بیماریهای خطرناکی همچون کولیت هموراژیک (HC) و 7 سندرم همولیتیک اورمیک (HUS) در انسان میشوند. در حال حاضر، یکی از چالشهای مهم در کنترل عفونتهای ناشی از 8 STEC ، ردیابی و شناسایی به موقع سویههای بیماریزا در نمونههای محیطی، غذایی و بالینی است. برای این منظور از ژنهای 9 stx و eae به همراه ژنهای اختصاصی سروگروپها در دو پروتوکل استاندارد در اتحادیه اروپا (ISO/TS 13136) و آمریکا 10 (MLG5B.05) استفاده میشود. از معایب اصلی این پروتوکلها آن است که مارکرهای stx و eae علاوه بر سویههای STEC با 11 پاتوتیپهای دیگر E. coli مانند انتروپاتوژنیک اشریشیا کلی (EPEC) ، گونه اشریشیا کلی آلبرتی و شیگاتوکسینهای آزاد در 12 نمونه نیز وارد واکنش شده و نتایج مثبت کاذب را به همراه دارد. در پژوهش حاضر، به بررسی انواع رپلیکونها و مقایسه آن با 13 سروگروپهای مهم بیماریزا و سویههای stx2 مثبت پرداخته شد تا با شناسایی رپلیکونهای مهم، بتوان در قدم بعدی از 14 ژنهای حدت کد شونده بر روی این نوع پلاسمیدها به عنوان مارکرهای جایگزین روشهای ISO/TS 13136 و MLG5B.05 15 استفاده نمود. بر این اساس، 96 جدایه STEC به دست آمده از میزبانهای مختلف حیوانی در قالب PCR های تکی و 16 Multiplex PCR ارزیابی شدند. از میان 82 سویه STEC دارای پلاسمید، به ترتیب رپلیکونهای ) 82 / 69 ) FIB با 1 / 84 ، % 17 ( 82 / 21 ) K/B با 6 / 25 ( ، % 82 / 11 ) B/O با 4 / 13 ( ، % 82 / 8 ) P با 7 / 9 % ( ، 82 / 6 ) Y با 3 / 7 ( ، % 82 / 3 ) FIA با 6 / 3 ( ، % 82 / 3 ) 18 I1 با 6 / 3 % و ) 82 / 1 ) L/M با 2 / 1 % بیشترین فراوانی را داشتند. در این مطالعه اگرچه فراوانی پلاسمیدهای FIB قابل توجه بود، 19 اما در مورد سویههای بیماریزا STEC ، ارتباط آنها با پلاسمید K/B نشان داده شد، به طوری که بیشترین جدایههای STEC 20 دارای الگوی stx2 + eae + ehxA واجد این رپلیکون بودند. بررسی ارتباط نوع پلاسمید با تحت تیپهای ژن stx2 و تعیین 21 محتوای ژنتیکی این پلاسمیدها جهت ارزیابی حدت و شناسایی مارکر ژنتیکی احتمالی از محتوای پلاسمیدی پیشنهاد 22 میشود

کلمات کلیدی