مقدمه: وسواس آلودگی، یکی از شایع‌ترین انواع وسواس است. به تازگی tDCS به‌عنوان راهکاری جدید برای بهبود علائم در بیماران وسواس پیشنهاد شده است. بررسی این اثربخشی از طریق سیگنال‌های EEG می‌تواند تخمین بهتری از میزان بهبودی را فراهم کند و آشکار کند که چگونه tDCS منجر به تغییر در دینامیک و ویژگی‌های سیگنال مغزی می‌گردد. انتخاب ویژگی‌های مناسبِ سیگنال EEG از میان ویژگی‌های مختلف برای نشان دادن اثر tDCS ضروری است. لذا هدف این پژوهش یافتن ویژگی‌هایی است که پس از اعمال مداخله tDCS، تغییرات قابل ملاحظه‌ای داشته باشند. مواد و روش‌ها: 10 فرد مبتلا به C-OCD 20 دقیقه tDCS را در ده جلسه دریافت کردند. الکترود کاتد بر روی ناحیه OFC چپ و آند بر روی ناحیه مخچه قرار گرفت. در قبل و بعد از tDCS، پرسشنامه وسواس فکری-عملی ییل براون (Y-BOCS) توسط افراد تکمیل شد و سیگنال EEG نیز در حالت استراحت و چشم باز و چشم بسته ثبت شد. سپس ویژگی‌های احتمال همزمانی فازی (FSL)، طیف توان و تجزیه و تحلیل کمّی بازگشتی (RQA) از سیگنال EEG استخراج شد. سپس با استفاده از الگوریتم ریلیف، ویژگی‌های بهینه بر اساس اثربخشی tDCS انتخاب شدند. یافته‌ها: الگوریتم ریلیف نشان داد که از میان ویژگی‌های استخراج شده از EEG، ویژگی‌های RQA در نمایان کردن تاثیر tDCS نسبت به سایر ویژگی‌ها بهینه‌تر هستند. همچنین مقدار شاخص‌های DET و Lmax، در بعد از tDCS افزایش معنی‌داری داشت. نتیجه‌گیری: tDCS از طریق تاثیر بر تعاملات نورون‌های مغز و متعادل‌سازی فعالیت نورونی، سبب ایجاد تغییرات در پیچیدگی مغز افراد مبتلا به C-OCD شده است. در نتیجه بین میزان اثربخشی برآورد شده با Y-BOCS و ویژگی‌های انتخاب شده توسط الگوریتم ریلیف، همبستگی وجود دارد. مشخصه‌ی پیچیدگی مغز در EEG بیشتر از هر ویژگی دیگری تاثیر tDCS را نشان می‌دهد.

کلمات کلیدی