مخاطره آتش­سوزی در ایران به‌طور فزاینده­ای به یک ریسک جدی در طول سال تبدیل‌شده و محدود به چند ماه از سال نیست؛ بر این اساس پایش جنگل­ها برای شناسایی و تعیین نواحی مستعد رخداد آتش­سوزی­ها گامی مؤثر برای توسعه سامانه­های هشدار سریع است. این پژوهش با هدف ارتباط شاخص­های پوشش گیاهی با رخداد آتش­سوزی در­ نواحی رویشی ایران انجام شده است. در این پژوهش از داده­های سنجنده MODIS ماهواره Terra شامل محصول آتش­سوزی فعال (MOD14A2) و شاخص­های پوشش ­گیاهی NDVI و EVI (MOD13A3) در بازه زمانی 2020-2001 استفاده شده است. نتایج نشان داد بیشینه رخداد آتش­‌سوزی در نواحی رویشی ایران از اواخر فصل بهار تا اوایل فصل پاییز رخ می­دهد. روند افزایشی رخداد آتش‌­سوزی در دوره گرم سال با افزایش دما، کاهش رطوبت و ذوب زودهنگام برف در فصل بهار و در فصل پاییز هم‌زمان با خزان پوشش گیاهی و شروع دیرهنگام بارش­‌های پاییزی مرتبط است. بیشینه متوسط ارتفاعی رخدادهای آتش­سوزی در ناحیه رویشی ارسباران با 1791 متر در ماه اکتبر و بیشینه ارتفاعی رخدادهای آتش‌­سوزی در ناحیه ایرانی-تورانی با 1565 متر در ماه اوت مشاهده شده است. توزیع فضایی شاخص­های NDVI و EVI حاکی از آن است که تراکم پوشش گیاهی در شدت و گسترش آتش­سوزی تأثیرگذار بوده و شرایط را برای گسترش آتش­سوزی­ها فراهم می­سازد به‌گونه‌ای که مناطق بایر با پوشش گیاهی کم در مرکز، شرق و جنوب شرق ایران تقریباً بدون رخداد آتش­سوزی و بیشینه رخداد آتش‌سوزی­های فعال در شمال، غرب و شمال غرب ایران مشاهده شده است.

کلمات کلیدی