مقدمه: اختالل نقص توجه - بیشفعالی یکی از اختالالت شایع دوران کودکی است که تا نوجوانی و بزرگسالی ادامه دارد و ابعاد مختلفی از زندگی فرد را تحت تأثیر قرار میدهد. بدین خاطر الگوهای درمانی متعددی برای این اختالل طراحی شده است. یکی از این الگوها آموزش بهوشیاری است. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بسته آموزش بهوشیاری بر کاهش عالئم و نشانگان بالینی کودکان مبتال به اختالل بیشفعالی - نقصتوجه است. روش: طرح پژوهش از نوع شبه آزمایشی و بهصورت پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان 9-12 ساله دارای اختالل نقص توجه - بیشفعالی در شهر تهران بودند. نمونه مورد مطالعه متشکل از 30 نفر از کودکان مبتال به اختالل بودند کهبهطوردر دسترس انتخاب وبهصورت تصادفی،در دو گروه آزمایش و کنترل گماشته شدند. گروه آزمایش8 جلسه 90 دقیقهای را بهصورت هفتگی دریافت نمود. از مقیاس سنجش اختالل نقص توجه – بیشفعالی و فرم سیاهه رفتاری آخنباخ برای جمعآوری دادهها استفاده شد. دادهها از طریق تحلیلکوواریانسچند متغیره موردتجزیهوتحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد که آموزش بهوشیاری بهطور معناداری بر کاهش نشانههای بالینی کودکان بیشفعال مؤثر بوده است )0/001>p). عالوه بر این نشانههای همراه در اختالل بیشفعالی از قبیل مشکالت عاطفی، اضطراب، مشکالت رفتار مقابلهای در این کودکان در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته بود. بحث و نتیجهگیری: با توجهبهیافتههایاینپژوهش،میتوان روشآموزش بهوشیاری را بهعنوان یکروشمؤثر در کنار سایر روشها برای کاهش نشانههای اختالل بیشفعالی بکار برد.

کلمات کلیدی