هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه تجدید ارزیابی دارایی‌های ثابت با اصلاح ساختار مالی شرکت‌های پذیرفته‌‍شده در بازار سرمایه ایران (اعم از بورس و فرابورس) است. از آن‌جا که افزایش ظرفیت بدهی و بهبود نقدینگی واحدهای تجاری نیز می‌تواند کمک شایانی به اصلاح ساختار مالی واحدهای تجاری کند، رابطه تجدید ارزیابی دارایی‌های ثابت با این دو متغیر نیز بررسی شد. در این راستا ابتدا کلیه شرکت‌های یادشده که طی بازۀ زمانی ده ساله 1390 الی 1399 نسبت به تجدید ارزیابی دارایی‌های ثابت اقدام کرده بودند، شناسایی و سپس تأثیر تجدید ارزیابی بر ساختار مالی آنها و نیز ظرفیت بدهی و نقدینگی با استفاده از روش حداقل مربعات تعمیم‌یافته بررسی شد و متغیرهای اندازه شرکت، فرصت رشد و سودآوری نیز به‌عنوان متغیرهای کنترل در مدل ساختار مالی در نظر گرفته شدند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد بین تجدید ارزیابی دارایی‌های ثابت و اصلاح ساختار مالی، افزایش ظرفیت بدهی و افزایش نقدینگی، رابطه معناداری وجود دارد. این نتایج هم‌راستای با هدف قانون‌گذار به‌ویژه ماده 14 قانون حداکثر استفاده از توان تولیدی و خدماتی کشور و حمایت از کالای ایرانی مصوب 15/02/1398 مبنی بر تشویق شرکت‌ها به تجدید ارزیابی دارایی‌های ثابت و افزایش سرمایه از این محل به‌منظور اصلاح ساختار مالی آنها است.

کلمات کلیدی