عنوان : ( اثربخشی رواندرمانگری شناختی- تحلیلی، روان درمانگری شناختی و دارودرمانگری در کاهىش بی ثباتی هیجانی، تکانشگری و بیثباتی اجتماعی در افراد مبتال بو اختالل دو قطبی II )
نویسندگان: حمید کاظمی , سیدکاظم رسول زاده طباطبائی , محمود دژکام , پرویز آزادفلاح , خلیل مومنی ,
Full Textچکیده
مقدمه: هدف از تحقیق حاضر مقایسه میزان اثربخشی رواندرمانگری شناختی‌ـ تحلیلی همراه با دارودرمانگری، رواندرمانگری شناختی همراه با دارودرمانگری و دارودرمانگری به‌تنهایی در کاهش بیثباتی هیجانی، رفتار تکانشگری و بیثباتی اجتماعی در افراد مبتلا به اختلال دو قطبی نوع دو بود. روش: در این مطالعه، سه گروه ١٦ نفری از مراجعه کنندگان به مراکز درمانی انتخاب شده و به‌طور تصادفی به سه گروه آزمایشی رواندرمانگری شناختی‌ـ تحلیلی همراه با دارودرمانگری، رواندرمانگری شناختی همراه با دارودرمانگری و دارودرمانگری بدون مداخله روانشناختی گمارده شدند. قبل و پس از دوره درمان، پرسشنامه فایل رواندرمانگری توسط آزمودنی‌های تکمیل شد. این پرسشنامه آزمودنی ها را از لحاظ سه الگوی دامها، دوراهی‌ها و موانع بررسی کرد. دادهها به‌کمک روش تحلیل کوواریانس تحلیل گردید. یافته‌ها: در متغیر دامها، دوراهی‌ها و موانع در گروه رواندرمانگری شناختی‌ـ تحلیلی همراه با دارودرمانگری کاهش معناداری نسبت به گروه شناخت درمانی همراه با دارودرمانگری و گروه دارودرمانگری به‌تنهایی مشاهده شد. در گروه شناخت‌درمانگری همراه با دارو درمانگری این کاهش نسبت به گروه دارودرمانگری به‌تنهایی معنادار بود و کاهش معناداری در گروه دارودرمانگری به‌تنهایی مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد اثربخشی رواندرمانگری شناختی‌ـ تحلیلی درکاهش الگوی ناسازگارانه دامها، دوراهی‌ها و موانع در بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی دو، بیش از شناخت درمانگری همراه با دارودرمانگری و دارودرمانگری به‌تنهایی می‌باشد و به‌دنبال آن انتظار می‌رود که کاهش معناداری در سطح بیثباتی هیجانی، تکانشگری و بی ثباتی اجتماعی در این گروه مشاهده شود. ولی این کاهش معنادار در گروهی که تنها دارودرمانگری را دریافت نمودند، مشاهده نشد.
