مدیریت منابع آب اساساً امری دشوار و پیچیده است، زیرا یک اکوسیستم، علاوه بر پدیده‌های طبیعی، عوامل انسانی را نیز شامل می‌شود که این پدیده ها در برگیرنده مؤلفه های متغیری از جمله تنوع طبیعی، دینامیک پیچیده و وابستگی های مقیاسی در مکان و زمان می باشند. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی ـ تحلیلی در صدد بررسی تأثیر مدیریت سیاسی فضا بر پایداری منابع کلان آبی در حوضه آبریز فلات مرکزی ایران است. روش گردآوری داده‌ها به صورت کتابخانه ای و تحلیل داده‌ها نیز به روش استنتاجی صورت گرفته است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که ناپایداری منابع آب در حوضه آبریز فلات مرکزی ایران تحت تأثیر سه دسته از ابعاد و مؤلفه های مدیریت سیاسی فضا قرار گرفته است که عبارتند از: الف) بُعد ساختاری/ اداری/ اقتصادی؛ ب) بُعد تقسیمات سیاسی فضا(سازماندهی فضا)؛ ج) بُعد سیاسی و قانون گذاری. در بُعد ساختاری/اداری/ اقتصادی متغیرهایی همانند ناکارآمدی نهادهای اجرایی مدیریت منابع آب؛ بوروکراسی غیرتخصصی حاکم بر فرایند اجرایی کشور؛ برنامه های توسعه ملی؛ فعالیت های اقتصادی دولت؛ در بُعد تقسیمات سیاسی فضا(سازماندهی فضا) متغیرهایی مانند عدم توازن واحدهای استانی؛ تمرکز فعالیت و جمعیت در مکان ها و فضاهای جغرافیایی؛ نیروهای تأثیرگذار بر سازماندهی فضا؛ و نهایتاً در بُعد سیاسی و قانون گذاری؛ متغیرهایی مانند تمرکز در تصمیم‌گیری و قانون‌گذاری، روابط بالا به پایین دولت نسبت به ذی‌نفعان؛ ویژگی نهادهای قانون‌گذاری از جنبه تکثر و استقلال در قانون‌گذاری؛ از جمله مهمترین ابعاد و متغیرهایی هستند که پایداری منابع آب در حوضه آبریز فلات مرکزی ایران را از جنبه کمی و کیفی با چالش مواجه ساخته اند

کلمات کلیدی