مقدمه: واژه بیکاری پنهان حین تحصیل دانشجویان از علم اقتصاد اقتباسشده و به معنای اتلاف بخش زیادی از وقت دانشجویان در دوران تحصیل است. هدف اصلی این مقاله بررسی وضعیت موجود بیکاری پنهان در بین دانشجویان رشتههای علوم انسانی است. روش: در این پژوهش با استفاده از روش مطالعه موردی و بهرهگیری از مصاحبه نیمه ساختاریافته تجربه زیسته 12 استاد و 48 دانشجوی ترم ششم، هفتم و هشتم کارشناسی رشتههای علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد در پیوند با بیکاری پنهان حین تحصیل دانشجویان و عوامل مؤثر بر آن بررسی شد. از چارچوب معرفیشده براون و کلارک برای شناسایی موضوعات مرتبط و تحلیل دادههای پژوهش استفاده شد. یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد که بیکاری پنهان در بین دانشجویان علوم انسانی مشهود است. چنانکه اکثریت دانشجویان اظهار نمودند که کمتر از یک ساعت در روز مطالعه دارند. عدم طرح مسائل روز در کلاسها، تلقی ضعیف از دانشجویان این رشتهها، عدم انتظار از دانشجویان برای ارائه دیدگاه، افت انگیزه تحصیلی، کمبود فرصت شغلی در آینده، سهلگیری استادان، پذیرش بیحساب دانشجو و کاربردی نبودن دروس این رشتهها ازجمله دلایل مهم آن مطرح شد. نتیجهگیری: برای غلبه بر مسائل ناشی از بیکاری پنهان دانشجویان رشتههای علوم انسانی لازم است اساتید در بهکارگیری روشهای تدریس مبتنی بر شناسایی و حل مسائل جامعه تبحر یابند و دغدغه آنها نهتنها انتقال دانش، بلکه گشودن چشم فراگیران برای نگاه به حیات اجتماعی و حل مسائل آن باشد. همچنین پذیرش دانشجویان این رشتههای نه بر اساس کسب رتبه کنکور سراسری، بلکه بر اساس میزان علاقهمندی به این رشتهها و بر اساس مصاحبه یا کنکور جداگانه برای هر رشته از رشتههای علوم انسانی باشد.

کلمات کلیدی