ناباروری سگ ها یک معضل رو به افزایش در محل های پرورش و نگهداری سگ ها است. انواع گوناگونی از باکتری ها، ویروس ها و حتی شرایط محیطی وجود دارند که باید برای تعیین علت کاهش تعداد توله های یک مادر، سقط ها، تولد توله های ضعیف و عدم بارداری در سگ ها در نظر گرفته شوند و بروسلوز در راس این لیست تشخیص تفریقی قرار می گیرد. سگ ها قابلیت آلوده شدن به 4 گونه از 6 گونه ی بروسلا شامل بروسلا کنیس، بروسلا آبورتوس، بروسلا ملیتنسیس و بروسلا سوئیس را دارند. انتقال طبیعی بروسلوز سگ سانان از راه های متعددی امکان پذیر است. بروسلا کنیس به بالاترین میزان ممکن در مواد سقط شده و ترشحات واژنی پخش می شود. سگ های ماده آلوده، بروسلوز سگ سانان را در طی فاز استروس، در زمان جفت گیری یا پس از سقط از طریق ارتباط بینی- دهانی با ترشحات واژنی و مواد سقط شده انتقال می دهند. امکان ورود باکتری بروسلا از طریق زخم های پوستی نیز وجود دارد. با توجه به خطر زئونوز بودن این بیماری و افزایش روز افزون افرادی که تمایل به نگهداری سگ ها در منزل و یا پرورش آن ها در مراکزی جهت تولیدمثل دارند، توجه و پایش این بیماری حائز اهمیت است و باید مورد توجه دامپزشکان و نهادهای نظارتی قرار گیرد.

کلمات کلیدی