زن سوژه متغیر و سیالی است که در هر دوره ساخته می شود و بازنمایی و تعریف از زن در هر دوره ای روایت خاصی را بازگو می-کند که برسازندۀ هویت جدیدی از زن است. در دو دهه گذشته تحولات زیادی در حوزه جنسیت در ایران رقم خورده است که مؤلفه جنسیت را به یکی از مهم‌ترین عوامل تبیین کننده جامعه جدید تبدیل کرده است. زنان همیشه سوژه قدرت بوده اند و اعمال محدودیت بر آنها در قالب قوانین، عرف، شریعت و لباس و سبک زندگی دست خوش رویکرد ایدئولوژیک مردسالارانه بوده است. در این پژوهش به بررسی نقش تحول قدرت در مطالبات زنان در ایران می پردازیم و تغییر سطح مطالبات از بعد ایدئولوژیک به درخواست هایی برای زندگی روزمره و بهره مندی از آزادی های انسانی مورد واکاوی قرار می گیرد. سوال این پژوهش این است که مطالبات جنبش زنان در ایران در سال های پس از انقلاب چه تحول مفهومی داشته است؟ روشی که برای پاسخ به سوال پژوهش در نظر گرفته شده است، روش تحلیلی – تاریخی است که در آن محقق با استفاده از واقعیت های رخ داده و با ارجاع به استنادات تاریخی و تجزیه و تحلیل آن‏ها نتیجه گیری می کند. فرضیه بر این مدعاست که مطالبات جنبش زنان در ایران از ابعاد ایدئولوژیک و انقلابی به اعتراض به مداخله قدرت در زندگی خصوصی و مخالفت با انقیاد بدن تغییر یافته است.

کلمات کلیدی