چکیده : با ظهور موج چهارم انقلاب صنعتی، فناوری های نوظهور به ویژه«هوش مصنوعی» به سرعت عرصه های علمی و فناوری جهان را دستخوش تحولات اساسی نموده است. هوش مصنوعی شاخه ای از علوم رایانه ای است که مقتضیات تخمینی مانند درک، استدلال و یادگیری را مطالعه کرده و به توسعه سیستم هایی میپردازد که به انجام این توانمندی ها قادرند (راسل و نورویگ، 2003 ). هوش مصنوعی البته سابقه ای بیش از نیم قرن دارد، لکن در طی چند سال اخیر به دلیل پیشرفت های گسترده در حوزه نرم افزاری و سخت افزاری فناوری اطلاعات، شاهد تحول بسیار سریع و شگرف در حوزه هوش مصنوعی هستیم. امروزه هوش مصنوعی دارای ابعاد و گرایش های مختلفی است که در بیشتر حوزه های زندگی انسان مورد استفاده قرار می-گیرند؛ این ابعاد و گرایش ها شامل برنامه ریزی، رباتیک، بینایی ماشین، تشخیص گفتار، سیستم های خبره، پردازش زبان طبیعی و فراگیری ماشین می شوند (Syam & Nguyen, 2019).اندیشمندان و کارشناسان همراه با بیم و امید به دنبال بررسی تاثیرات عمیق و گسترده این فناوری نوظهور بر عرصه های مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی-فرهنگی و نظامی کشورها هستند.این پژوهش به دنبال بررسی و تحلیل تاثیرات هوش مصنوعی بر قدرت نظامی کشورها و توانایی ها، فرصت ها و آسیب های این حوزه است. تاثیر هوش مصنوعی بر حوزه نظامی یک موضوع پیچیده و چندبعدی است. مفروض این پژوهش آن است که همانند سایر عرصه ها، هوش مصنوعی تاثیرات گسترده و عمیقی بر قدرت نظامی کشورها در بخش های تصمیم گیری و مدیریت جنگ، طراحی سلاح، شبیه سازی، هدایت سلاح، آموزش، لجستیک، جنگ شناختی و جنگ رسانه ای و عملیات نفوذ دارد.در واقع، هوش مصنوعی به دلیل قابلیت های محاسباتی و تصمیم گیری ذاتی خود، خودکنترلی، و خودکارسازی سیستم های مبارزه را نیز افزایش می دهد و استفاده و پیاده سازی الگوریتم های هوش مصنوعی در ارتش می تواند در تشخیص شیء، تدارکات نظامی،ربات ها و...، در نهایت افزایش قدرت نظامی کشورهای مسلط بر این فناوری نقش موثری داشته باشد.از سوی دیگر به اعتقاد برخی کارشناسان کاربرد غیر مسئولانه هوش مصنوعی می تواند منجر به افزایش تنش ها، مسابقه تسلیحاتی، کاهش کنترل انسانی و احتمال جنگ های ناخواسته شود و از این طریق صلح و امنیت جهانی را تهدید کند

کلمات کلیدی