پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودشفقت‌ورزی و فرسودگی شغلی معلمان با سابقه بالای 10 سال با توجه به نقش واسطه‌ای تاب‌آوری انجام شد. این پژوهش که با روش همبستگی و از نوع مدل معادلات ساختاری انجام شد، نمونه‌ای به حجم 372 معلم با سابقه کاری بالای ده سال به روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شد. برای جمع‌آوری اطلاعات مقیاس‌های خودشفقت‌ورزی نف، تاب‌‌آوری کانر و دیویدسون و فرسودگی شغلی مسلش و جکسون مورد استفاده قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری در نرم‌افزارهای SPSS-26 و AMOS-25 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان‌ داد که اثر مستقیم خودشفقت‌ورزی بر فرسودگی-شغلی (003/0>p، 27/0-=β) و اثر غیرمستقیم آن به واسطه تاب‌آوری (001/0>p، 28/0-=β) از نظر آماری معنادار هستند. تاب‌آوری نیز اثر مستقیم معناداری بر فرسودگی شغلی دارد (002/0>p، 43/0- =β). همچنین 42 درصد از واریانس فرسودگی‌شغلی بر اساس خودشفقت-ورزی و تاب‌آوری قابل تبیین است. با این تفاسیر خودشفقت‌ورزی می‌تواند یک متغیر مهم و مرتبط با فرسودگی شغلی باشد، زیرا به واسطه اثرگذاری بر تاب‌آوری فرد را توانمند می‌کند تا بتواند هنگام مواجه شدن با مشکلات و سختی‌های زندگی کنترل شرایط را در دست گیرد و بدون قضاوت خود، با مهربانی نسبت به خود و آگاهی کامل نسبت به جنبه‌های مختلف مشکل، آن را قبول می‌کند و جهت غلبه بر مشکل با آن رو به رو می‌شود و به این ترتیب از شدت فرسودگی شغلی بکاهد.

کلمات کلیدی