بازنشستگی، به عنوان موضوعی چالش برانگیز و مرحله‌ای اجتناب‌ناپذیر در زندگی کاری افراد است که با پیامدهای ناگواری برای سلامت و آسایش روانی آن‌ها همراه است. آسایش اجتماعی، یکی از ابعاد آسایش است که می‌تواند تحت تاثیر بازنشستگی قرار گیرد. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی سرمایه‌روان‌شناختی در رابطه معناداری زندگی و آسایش اجتماعی در افراد میان‌سال بازنشسته بود. پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه بازنشستگان میان‌سال عضو کانون بازنشستگان آموزش و پرورش و کانون کارگران بازنشسته تامین اجتماعی خراسان رضوی بود. از جامعه مورد نظر، نمونه‌ای به حجم ۳۸۲ نفر به صورت در دسترس انتخاب شد. داده‌های پژوهش با استفاده از پرسشنامه‌های آسایش اجتماعی، معنای‌زندگی و سرمایه‌روان‌شناختی، گردآوری شد. برای آنالیز داده‌ها از تحلیل مسیر و با بهره‌گیری از نرم افزار‌ Lisrel استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد معناداری زندگی به‌طور مستقیم و غیر مستقیم برآسایش اجتماعی تاثیر دارد. براساس یافته‌های پژوهش، معناداری زندگی(۰۵/۰P< ،11/8t=)، امیدواری(۰۵/۰P< ،۴۵/۵t=) و خوش‌بینی(05/0P< ،50/2-t=) به عنوان توانمندی‌های مثبت روان‌شناختی در افزایش آسایش اجتماعی افراد میان‌سال بازنشسته، نقش ایفا می‌کنند. نتایج این پژوهش به شناسایی عواملی که در افزایش آسایش اجتماعی نقش دارند، کمک می‌کند و نتایج آن می‌تواند در افزایش آسایش اجتماعی این گروه از افراد، مفید واقع گردد.

کلمات کلیدی