ژوهش‌های گونه‌شناسی زبانی، دربارۀ آثار دوره‌های مختلف یا منطقه‌ای خاص، بر اساس دو اصل مهم به نتیجه خواهد رسید: نخست بسامد؛ یعنی واژه یا عبارت در دیگر متون آن حوزۀ جغرافیایی نیز به همین شکل به کار رفته باشد و شواهد متعدد از متون مختلف این ادعا را ثابت ‌کند، و دوم به کار نرفتن این واژه‌ها و عبارات در متون حوزه‌های جغرافیایی دیگر که تمایز متن را مشخص می‌کند. پژوهش حاضر به بررسی چند واژه از تحریر مختصر انیس ‌الطالبین و عدّة السالکین با هدف گونه‌شناسی زبانی پرداخته است. این متن متعلق به فرارود است و تأثیر گویش آن منطقه در آن آشکار است. از این رو پژوهش دربارۀ تعدادی از واژه‌های این متن و مقایسۀ آن با دیگر متونی که در فرارود تألیف شده، اهمیت احاطه بر دانش گونه‌شناسی زبانی در شناخت و فهم دقیق کلمات و عبارات متن را بر ما آشکار می‌کند. این مقاله نشان می‌دهد که واژه‌هایی در این متن به کار رفته که شواهدی از آن‌ها فقط در دیگر متون فرارودی آمده و گاه در فرهنگ‌ها هم معنای صحیحی از آن واژه ارائه نشده است.

کلمات کلیدی