این پژوهش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه آموزشی و تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1400 انجام شد. عامل اصلی شامل کولتیواتور در سه سطح: بدون کولتیواتور، یک بار و دو بار کولتیواتور و عوامل فرعی شامل ترکیب تیماری کاربرد پس رویشی علف کش های آترازین (WP 80%) با سه سطح صفر، یک و دو کیلوگرم در هکتار و توفوردی ام. سی. پی. ای (SL 5/67%) با سه سطح صفر، 750/0 و 5/1 لیتر در هکتار به صورت فاکتوریل بود. بر اساس نتایج حاصله، حساس ترین علف های هرز پهن برگ به توفوردی ام. سی. پی. ای سلمه و توق بودند، در صورتی که علف-های هرز خرفه، تاج خروس رونده، تاج خروس ریشه قرمز و داتوره حساسیت کمتری داشتند. در بین علف های هرز باریک‏برگ نیز سوروف نسبت به آترازین حساس بود، در صورتی که علف های هرز دم روباهی کشیده و علف خرچنگ مقاومت ذاتی داشتند. اثر کولتیواتور، آترازین و توفوردی ام. سی. پی. ای بر وزن خشک ذرت در سطح یک درصد معنی دار بود، به طوری که با افزایش تعداد کولتیواتور در هکتار وزن خشک ذرت افزایش یافت. آترازین به مقدار یک کیلوگرم در هکتار موجب افزایش معنی دار وزن خشک ذرت شد، در حالی که افزایش مقدار آترازین کاهش وزن خشک کل محصول را باعث شد. افزایش مقدار مصرف توفوردی ام. سی. پی. ای نیز وزن خشک کل ذرت را بصورت معنی داری افزایش داد. در مجموع، کاربرد دو بار کولتیواتور، یک کیلوگرم آترازین و 5/1 لیتر توفوردی ام. سی. پی. ای در هکتار، به ترتیب موجب 21، 29 و 42 درصد افزایش در وزن خشک کل ذرت نسبت به تیمار شاهد شد.

کلمات کلیدی