زمینه: آغاز دوره جوانی از 18 تا 25 سالگی، مفهومی نوظهور در بررسی گسترۀ زندگی است. کیفیت روابط دوستانه در آغاز جوانی به افراد کمک می‌کند تا بر چالش‌های تحصیلی و شخصی غلبه کنند و بهزیستی آنها را تسهیل کند. به نظر می‌سد طراحی مداخلاتی که به بهبود بهزیستی در روابط دوستانه کمک کند ضروری است. هدف: هدف از پژوهش حاضر، طراحی مداخله مبتنی بر نظریه خودتعیین گری (SDTI) با هدف ارتقای بهزیستی ادراک شده در روابط دوستانه در سرآغاز جوانی بود. روش: طرح پژوهش کیفی، از نوع تدوین و اعتبارسنجی بود. در این پژوهش، مداخلات مبتنی بر نظریه خودتعیین گری بررسی و از خلال مبانی نظری و پژوهشی در چارچوب خودتعیین‌گری، مداخلۀ متمرکز بر بهزیستی ادراک شده در روابط دوستانه (شامل سرزندگی، رضایت، تعهد، صمیمیت، اعتماد و همدلی) تدوین شد. روایی محتوایی برنامۀ مداخل از طریق نظرات صاحب‌نظران بررسی شد. یافته‌ها: مداخله تدوین شده شامل هشت جلسۀ 90 دقیقه‌ای با محوریت نیازهای بنیادین روان‌‌شناختی در روابط دوستانه (شامل سرزندگی، رضایت، تعهد، صمیمیت، اعتماد و همدلی) بر اساس دیدگاه متخصصان از روایی محتوایی مطلوبی برخوردار بود. شاخص CVR بزرگتر از 0/99 و شاخص CVI نیز بزرگتر از 0/79 بود. نتیجه‌گیری: این مداخله آموزشی با در نظر داشتن اهداف در روابط دوستانه، شناخت نیازهای بنیادین روانشناختی در روابط و تکنیک‌های حمایت از این نیازها در دوستان و خودتنظیمی در روابط دوستانه، می‌تواند مداخله‌ای اثربخش در بهبود کیفیت روابط در سرآغاز جوانی باشد.

کلمات کلیدی