در طول دهه های گذشته، به دلیل حمایت جمهوری اسلامی از آموزش همگانی تفسیر و تدبر قرآن کریم و تلاش در توسعه فرهنگ قرآنی، بسیاری از دغدغه مندان عرصه تفسیر، کوشش ها و روش-هایی را برای فهم و بهره مندی مردم از هدایت گری قرآن کریم ارائه کردند. یکی از گسترده ترین این فعالیت ها، تدبر و یا تحقیقی موضوعی است که توسط مرحوم لسانی فشارکی، ارائه شده و علاقه مندان بسیاری به این حوزه روی آورده اند. لیکن روشی که این قرآن پژوه برای تعیین سیاق ارائه کرده است، روشی نقلی و غیر معتبر است که نمی تواند، مبنای تعیین سیاق قرار گیرد. وی مبنای تعیین سیاق را، رکوعاتی قرار داده که در سده نخست هجری، برای نماز تراویح استفاده می شده است. این پژوهش با استفاده از دو محور نقد روشی و محتوایی، مبنای سیاق رکوعات را به عنوان یک خطای آشکار در فرایند فهم چه از نظر روش و چه به صورت عینی و از جهت محتوا، در فهم سوره فرقان معرفی کرده و استفاده از وحدت موضوعی را راه کاری برای تعیین سیاق ارائه می کند که می تواند منجر به پویایی تفسیر، گردد.

کلمات کلیدی