چکیده «خودشئ‌انگاری» و نیز شئ‌انگاری جنسی زنان؛ که ریشه در انگاره‌ای کاذب دارد، بعنوان یکی از پدیده‌های روان‌شناختی امروزه در سراسر جهان شیوع یافته است. این معضل به‌جهت تبعات آسیب‌زای فراوان، از حدود سه دهه پیش بطور جدی مورد مطالعه محققان غربی قرار گرفته است. برخی راهکارهای عمدۀ ارائه شده توسط ایشان در بستر پیشگیری و مداخله عبارتند از: تجربه رضایت از بدن، ورزش وبدنمندسازی برای ایجاد تصویر مثبت از بدن، ترویج یک طرحواره برای بسترسازی شئ‌انگاری جنسی به‌منظور افزایش آگاهی دربارۀ مضرات مقایسه‌های بدنی، ارتقای سواد رسانه‌ای، تأکید بر ویژگی‌های درونی زنان، افتخار و احترام به‌بدن. بررسی تحلیلی این مطالعات نشان می‌دهد هیچ‌یک از راهکارهای ارائه‌شده مذکور نمی‌تواند به‌شکل بنیادین و پایدار راهگشا باشد. با پیش‌فرض اینکه اسلام دین فطری بشر بوده و قادر است برمبنای ‌تعالیم وحیانی راهکارهای مقابله‌ای اصیل و پایداری در مواجهه با چالش‌های روانی به بشریت ارائه نماید، لذا این مسئله مطرح می‌شود که اسلام برای مقابله با خودشئ‌انگاری در زنان چه راهکارهایی دارد؟ با تأملی درتحقیقات روان‌شناسی پیرامون نقش مؤثر خودمراقبتی معنوی در بهبود مشکلات روحی و حتی جسمی این نتیجه حاصل می‌شود که مراقبات نفسانی برمحور معادباوری در اسلام و تکرار و تلقین آیات مربوط به آخرت و اسامی دوبخشی قیامت که با پیشوند «یوم» در قرآن آمده است، نه‌تنها می‌تواند عامل مؤثری در مقابله با خودشئ‌انگاری زنان باشد بلکه سبب رشد معنوی و عزت نفس، عدم وحشت از مرگ، هدفمندی و ایجاد انگیزه در جهت کسب سعادت برای حیات ابدی و گریز از هرگونه مادی‌گرایی بوده که محکوم به فناست

کلمات کلیدی