به‌منظور بررسی کیفیت نشاء گیاه سرخارگل (Echanacea purpurea L.) متأثر از تغییرات بستر کشت و حجم حفره‏ ها یا سلول‏های سینی نشاء در شرایط گلخانه‏ای، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1402 انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل بستر کشت در چهار سطح [S1 (شاهد؛ 100 درصد پیت ماس)، S2 (50 درصد پیت ماس+ 50 درصد ورمی کمپوست)، S3 (50 درصد ورمی کمپوست+ 50 درصد کوکوپیت)، S4 (50 درصد پیت ماس+ 25 درصد ورمی کمپوست+ 25 درصد کوکوپیت)] در ترکیب با حجم سلول سینی نشاء در سه سطح [ C1(30)، C2 (50) و C3 (70 سی سی)] بودند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که نوع بستر کشت تأثیر معنی‏داری بر کلیه صفات اندازه گیری شده در نشاء سرخارگل داشت، اما فقط وزن خشک ریشه تحت تأثیر معنی‏دار حجم سلول قرار گرفت. به‏طوری که بستر کشت S2 (50% پیت ماس+ 50% ورمی‏کمپوست) در صفات تعداد برگ در بوته (3 عدد)، سطح برگ (48/9 سانتی‏متر مربع) و عدد کلروفیل‏متر (07/32) برتر از سایر بسترهای کشت بود. به‏طور میانگین، وزن خشک ریشه نشاء سرخارگل در حجم سلول سینی 50 سی‏سی (20/0) برتر از حجم سلول 30 سی‏سی (140/0) و 60 سی‏سی (180/0 گرم در بوته) بود (p≤0.01). اثرات متقابل نوع بستر کشت و حجم سلول سینی نشاء بر ارتفاع بوته، وزن خشک شاخساره و ریشه نشاء سرخارگل نیز معنی‏دار شد، بصورتی که بیشترین این صفات در ترکیب تیماری S2C2 (50% پیت ماس+ 50% ورمی‏کمپوست در حجم سلول 50 سی‏سی) حاصل شد. بنابراین با توجه نتایج حاصل از این پژوهش، بستر کشت نشاء شامل 50% پیت ماس+ 50% ورمی‏کمپوست و حجم سلول سینی 50 سی‏سی برای تولید نشاء با کیفیت سرخارگل پیشنهاد می‏شود.

کلمات کلیدی