نماتود های گوارشی در دام ها دارای اثرات اقتصادی عمده ای در سراسر جهان هستند. تشخیص دقیق و سریع زیربنای تشخیص و درمان و کنترل انگل، و نظارت بر مقاومت داروهای ضدانگلی در نماتودهای دستگاه گوارش نشخوارکنندگان است که در حال حاضر یک نگرانی عمده در سراسر جهان است. تکنیک‌های سنتی، که می‌توانند زمان‌بر و پرزحمت باشند، هیچ پیشرفت فنی قابل‌توجهی را تجربه نکرده‌اند. از آنجایی که تخم‌ها و لاروهای جنس‌ها و گونه‌های متعددی از نماتودها که دام‌ها را آلوده می‌کنند فاقد ویژگی‌های مورفولوژیکی متمایز هستند، روش‌های سنتی معمولاً قادر به تشخیص گونه‌ها یا حتی جنس‌های خاص در حیوان زنده نیستند و انجام مطالعات قابل اعتماد در مورد بیولوژی را به چالش می‌کشد. اپیدمیولوژی و بوم شناسی انگل ها، مگر اینکه تحقیقات پس از مرگ پرهزینه و پر زحمت انجام شود. این وضعیت همچنین تحقیقات مربوط به وقوع و توزیع AR در نماتودهای قوی دام را که نشان دهنده یک مشکل جهانی است، مختل کرده است. هدف از این ارائه خلاصه کردن تکنیک‌های تشخیصی مرسوم و محدودیت‌های آنهاست. بررسی روش‌های کلیدی ایمونولوژیک و مولکولی-تشخیصی و پیشرفت‌های اخیر در توسعه فناوری‌های پیشرفته، و پیامدهای آن‌ها برای تحقیقات اپیدمیولوژیک و کنترل بیماری‌های انگلی.

کلمات کلیدی