پیشینه و اهداف هدف از این پژوهش مقایسه روحیه پژوهشگری معلمان دانش‌آموخته دانشگاه فرهنگیان و سایر معلمان و در صورت وجود تفاوت، بررسی نقش عناصر برنامه درسی در وجود این تفاوت احتمالی بود. روش‌ها‌: این پژوهش از حیث هدف کاربردی و با رویکرد آمیخته کمی-کیفی انجام گرفت. در بخش کمی از روش علی‌مقایسه‌ای با ابزار پرسشنامه‌ی محقق ساخته‌ی سنجش روحیه پژوهشگری و در بخش کیفی از روش تحلیل محتوای داده‌های برخاسته از بحث متمرکز و مصاحبه نیمه ساختار‌یافته استفاده شد. جامعه پژوهش را کلیه معلمان دانش‌آموخته دانشگاه فرهنگیان و سایر دانشگاه‌های کشور در مقطع ابتدایی که از سال 1395 در مدارس ابتدایی شهرستان گلبهار استان خراسان‌رضوی مشغول به تدریس می‌باشند، تشکیل داد. در انتخاب نمونه در هر دو مرحله از نمونه‌گیری غیرتصادفی استفاده شد. در مرحله اول، نمونه‌گیری از طریق همتاسازی بر اساس مؤلفه‌های جنسیت، رشته تحصیلی و سابقه تدریس بود و در مرحله دوم نیز افراد به صورت هدفمند از گروه معلمان ابتدایی، اعضای هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد و دانشگاه فرهنگیان انتخاب شدند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که میانگین روحیه پژوهشگری دانش‌آموختگان دانشگاه فرهنگیان از سایر دانشگاه‌ها به طور معنادار پایین‌تر است و این تفاوت به عواملی همچون محتوای برنامه درسی، فضا، امکانات، روحیه و توانایی پژوهش در اعضای هیأت علمی و مدرسان و شیوه ارزشیابی از آموخته‌های دانشجویان در دانشگاه فرهنگیان مربوط است.نتیجه‌گیری: در نتیجه اگر چه برنامه درسی دانشگاه فرهنگیان با رویکردی پژوهش‌محور و هدف تربیت معلم پژوهنده طراحی و تدوین شده است اما سایر عناصر برنامه در برنامه درسی اجرا شده مانع دستیابی به این هدف است که لازم است مورد توجه دست اندرکاران باشد.

کلمات کلیدی