امروزه در جامعه‌ی بین‌المللی پذیرفته شده است که تهدیدات زیست‌محیطی نیز صلح و امنیت بین‌المللی را به خطر می‌اندازند. سازمان ملل متحد نیز به عنوان مهم‌ترین سازمان جهانی عهده‌دار مسئولیت صلح و امنیت بین المللی با تصویب اسناد الزام آور، اسناد ارشادی و ... به ترسیم یک سیاست جنایی بین‌المللی شده مبادرت ورزیده است. در قلمرو سیاست جنایی جهانی، یکی از حوزه‌هایی که میتواند مورد واکاوی علمی قرار گیرد، نقش «آموزش» در قبال محیط زیست است. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی بدین نتیجه مهم دست یافته است که آموزش کنشگران و فعالان نظام حقوقی در حوزه محیط زیست جایگاهی والاتر از آموزش‌هایی صرفا در قالب درک‌مندی و اخلاق‌پذیر نمودن جوامع دارد. سیاست جنایی بین المللی سبز مجموعه تدابیر و اقدامات سازمان ملل متحد به عنوان مهم ترین کنشگر بین المللی در قبال محیط زیست است. در سیاست جنایی بین المللی شده که در دو دسته کنشی و واکنشی قابل تصور است، آموزش هم در قبال شهروندان جهت مدیریت سیاست جنایی کنشی پیشگیرانه(استفاده از پیشگیری‌های اجتماعی و ابزار رسانه سبز، الزامی نمودن درس حقوق محیط زیست برای تمامی رشته‌ها) و هم در قبال سیستم قضائی جهت مدیریت سیستم جنایی واکنشی( به کارگیری ضابطین آموزش دیده سبز و افزایش موارد ضابطین خاص و آموزش‌های مستمر تخصصی به آنها، استفاده حداکثری از قضات با تحصیلات تکمیلی در رشته‌های حقوق محیط زیست، حقوق انرژی و...) جایگاه دارد که نظام حقوقی ایران نیز در برخی از این حوزه‌ها دارای چالش های جدی است که با برطرف نمودن این چالش‌های آموزش‌مدار می‌تواند به مقابله و مبارزه با پدیده بزه ضد سبز بر دارد.

کلمات کلیدی