هدف: پیش‌بینی‌های رشد و سودآوری شرکت نهاده‌هایی مهم در فرآیند ارزش‌گذاری هستند. علاوه بر این، برآوردهای بازگشت به میانگین اثرات مهمی در تعیین افق‌های پیش‌بینی بهینه الگو‌های ارزش‌گذاری مبتنی بر حسابداری به همراه داشته و می‌توانند به‌عنوان نهاده در برآورد پارامترهای ارزش نهایی وضعیت پایدار انجام وظیفه کنند. هدف اصلی این پژوهش آزمون این فرضیه است که آیا الگو‌های بازگشت به میانگین مبتنی بر چرخه عمر در مقایسه با ا‌لگوهای مختص صنعت و اقتصاد کل، دارای نتایج بهتر در پیش‌بینی‌های سودآوری و رشد هستند یا خیر؟ روش: جهت بررسی موضوع، بر اساس رگرسیون چندجمله‌ای، داده‌های 161 شرکت پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران طی بازه زمانی 10 ساله 1396-1387 از نرم‌افزار رهاورد نوین، صورت‌های مالی و سایت رسمی بورس اوراق بهادار تهران جمع‌آوری و برای آزمون فرضیه‌های پژوهش استفاده شد. یافته‌ها: نتایج شواهدی را ارائه دادند که در اغلب موارد پیش‌بینی‌های رشد و سودآوری به‌دست‌آمده از الگو‌‌های بازگشت به میانگین صنعت، بر پیش‌بینی‌های به‌دست‌آمده از الگو‌‌های چرخه عمر و کل اقتصاد برتری داشته است. نتایج بررسی فرضیه دوم پژوهش هرچند دقت بیشتر پیش‌بینی مدیریت نسبت به سایر الگو‌‌ها را نشان می‌دهد، اما حاکی از این است که مدیران به هنگام انجام پیش‌بینی‌های سود اهمیت چرخه عمر شرکت را درک نموده‌اند. علاوه بر این، رویکرد مبتنی بر چرخه عمر در شرایطی به بهترین نحو عمل می‌کند که درصد مالکیت سهامداران نهادی در سطح بالا و عدم قطعیت، سودآوری و دارایی‌های شرکت در سطح پایینی قرار داشته باشد. نتیجه‌گیری: به‌طورکلی، نتایج حاکی از برتری نسبی پیش‌بینی‌های الگو‌‌های بازگشت به میانگین صنعت، بر پیش‌بینی‌های به‌دست‌آمده از الگو‌‌های چرخه عمر و کل اقتصاد است. هرچند یافته‌های پژوهش شواهدی از قدرت توضیح دهندگی بیشتر الگو‌ی چرخه عمر در مقایسه با سایر الگو‌‌ها به دست نمی‌دهد، اما نشان می‌دهد مدیران به هنگام انجام پیش‌بینی‌های سود اهمیت چرخه عمر شرکت را درک نموده‌اند.

کلمات کلیدی