هدف پژوهش حاضر شناسایی تغییرات شایستگی اجتماعی دانش­آموزان پس‌از همه­گیری کووید-19 براساس دیدگاه معلمان بود. پژوهش در چهارچوب رویکرد کیفی و با استفاده از روش پساپدیدارشناسی انجام شد. جامعه پژوهش تمامی معلمان شهر مشهد بودند. روش نمونه­گیری، هدفمند و از نوع نمونه همگون بود. تعداد 20 نفر از جامعه پژوهش در سال تحصیلی 1401-1400 مورد مصاحبه قرار گرفتند که این تعداد براساس اشباع نظری داده، تعیین گردید. برای حصول اطمینان از روایی پژوهش از راهبردهای بررسی به‌وسیلة اعضا و بررسی ازطریق اجماع پژوهشگران و به‌منظور تجزیه‌و‌تحلیل داده­ها از تحلیل محتوای کیفی با روش کریپندورف استفاده گردید. بر مبنای نتایج، معلمان تغییرات شایستگی اجتماعی دانش­آموزان را در پنج مضمون «مهارت­های ارتباطی-اجتماعی»، «راهبردهای شناختی»، «مهارت­های رفتاری»، «انگیزش» و «مدیریت هیجان­ها» مطرح نمودند. شایستگی اجتماعی و مؤلفه‌های آن متغیری مهم و اساسی در تعلیم‌وتربیت به شمار می­آید که انتظار می‌رود تغییرات آن در دوران پساکرونا مورد توجه قرار گیرد. در پژوهش حاضر این تغییرات در قالب پنج مضمون کلی مطرح گردید. کاربست و توجه به این تغییرات به افزایش آگاهی معلمان و مسئولان مدرسه از تغییرات این سازه مهم در دانش­آموزان منجر شده و راه را برای برنامه­ریزی و طراحی مداخلات مؤثر بر افزایش شایستگی­های اجتماعی دانش­آموزان هموارتر خواهد کرد.

کلمات کلیدی