چکیده: زمینه و هدف: عملکرد تمرینی و ورزشی افراد می‌تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار گیرد. مربیان و افراد تأثیرگذار دیگر، از طریق صحبت‌های تحریک آمیز، رفتار ورزشکاران را تحت کنترل دارند، به طوری که گفتارهای انگیزشی آنها مؤثرترین عوامل بیرونی هستند که در ورزشکار ایجاد انگیزه می­کنند. خود ورزشکاران نیز می­توانند با استفاده از کلمات انرژی­زا انگیزه درونی بالایی برای خود ایجاد نمایند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر ترغیب ‌کلامی (فردی و گروهی) بر عملکرد تمرینی دانشجویان بر اساس همبسته‌های منبع کنترل و جنسیت می­باشد. روش ­کار: تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل می‌باشد. نمونه آماری شامل120 دانشجوی دختر و پسر مقاطع تحصیلی کاردانی تا کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان در سال تحصیلی 1399-1398 است. روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در سه گروه جایگزین شدند. ابتدا رکورد دوی 9×4 متر از افراد سه گروه گرفته شد. سپس گروه اول ترغیب کلامی فردی، گروه دوم ترغیب کلامی گروهی دریافت نمودند و گروه سوم (کنترل) ترغیبی دریافت ننمودند. در نهایت رکورد مجدد دوی 9×4 متر به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون کوواریانس و آزمون تعقیبی برونفنی استفاده شد. یافته­ها: نشان داد ترغیب ‌کلامی (فردی و گروهی) بر افزایش رکورد دوی 9×4 متر تأثیر مثبت دارد. اما منبع‌کنترل و جنسیت در افزایش رکورد دوی 9×4 متر تأثیر مثبت ندارد. نتیجه­گیری: بنابراین به نظر می‌رسد با توجه به نتایج به دست آمده می‌توان از ترغیب‌های‌ کلامی فردی و گروهی متناسب با فرهنگ‌ها و موقعیت‌های گوناگون بهترین و مؤثرین آن را در زمانی مناسب انتخاب و بکار گرفت.

کلمات کلیدی