تئوری­های نمایندگی و اعتبار بخشی، توصیفی منطقی از نیاز شرکت­ها به استفاده از خدمات حسابرسان ارائه نموده است. هرچند حسابرسان نقشی مهم در نظارت بر کیفیت گزارش­های مالی ایفا می­نمایند، اما این احتمال وجود دارد که مدیران به منظور پنهان نمودن نتایج ضعیف به دست آمده با تغییر در لحن گزارش­های توضیحی به دنبال کنترل ادارک استفاده کنندگان از اطلاعات باشند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی­گری کیفیت گزارشگری مالی در رابطه بین کشف تحریف­های حسابرسی و لحن گزارش­های توضیحی سالانه مدیران در محیط بازار سرمایه ایران می­باشد. در این پژوهش از داده­های 118 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار ایران طی دوره­ای 8 ساله (سال 1393 الی 1400) با استفاده از داده­های پنل جهت آزمون فرضیه­ها استفاده شده است. همچنین آزمون فرضیه­ها با استفاده از مدل­های رگرسیون خطی و آزمون سوبل صورت گرفته است. نتایج حاکی از آن است که با افزایش تلاش حسابرسان به منظور کشف تحریف­های بااهمیت صورت­های مالی، سطح اقلام تعهدی اختیاری کاهش یافته که این موضوع افزایش کیفیت گزارش­های مالی را به همراه دارد. همچنین با کاهش در کیفیت گزارشگری مالی، مدیران اقدام به بکارگیری واژگان مثبت بیشتری در گزارش­های توضیحی سالانه می­نمایند. بدین ترتیب کیفیت گزارشگری مالی می­تواند نقشی میانجی بر ارتباط بین کیفیت حسابرسی و لحن گزارش­های توضیحی ایفا نماید.

کلمات کلیدی