هدف پژوهش، بررسی تاثیر تطبیق پذیری کارراهه بر رفتار دوسوتوان: تبیین نقش خود کارآمدی کارآفرینانه و گرایش کارآفرینانه می باشد. جامعه اماری تحقیق کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد می باشد .حجم نمونه با فرمول کوکران تعداد 260 نفر محاسبه شد که این تعداد به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. داده های لازم ازطریق پرسشنامه های استاندارد گرایش کارآفرینانه از پرسشنامه هاگس و مورگان (2007) ، رفتار دوسوتوانی از پرسشنامه گارسیا (2016) ، تطبیق پذیری کارراهه از پرسشنامه ساویکاس و پورفیلی (2012)، خودکارامدی کارآفرینانه از پرسشنامه دی نابل (1999) جمع آوری شده است.یافته های تحقیق نشان می دهد که خودکارآمدی کارآفرینانه نقش تعدیلگری بین تطبیق پذیری کارراهه و دوسو توانی رفتاری ایفا میکند و گرایش کارآفرینانه نقش تعدیلگری بین تطبیق پذیری کارراهه و دوسو توانی رفتاری را ایفا میکند.

کلمات کلیدی