در پژوهش حاضر که گونه ای از پژوهشهای توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر داده است از دیدگاه زبانشناسی حسی به بررسی بسامد صفات حسی و همچنین همنشینی اسامی و صفات حسی در سه اثر دوره میانه پرداخته ایم. هدف ان بوده است که مشخص کنیم هر کدام از حواس چه میزانی از صفات حسی در آثار منتخب را به خود اختصاص داده اند و آیا سلسله مرتبه این میزانها با انچه لینوت و کانل (2009) پیش بینی کرده اند مطابقت دارد یا خیر و در بخش دیگر پژوهش هم پس از بررسی اسامی و صفات حسی همنشین در پی پاسخ به این سوال بوده ایم که آیا اسامی و صفات هم حوزه بیشترین تعداد همنشینیهای حسی را به خود اختصاص داده اند یا خیر. نتایج پژوهش نشان داد که بیشترین میزان صفات حسی متعلق به حوزۀ بینایی و کم‌ترین میزان متعلق به بویایی است که با سلسله‌مرتبۀ حواس لینوت و کانل (2009) و وینتر (2019) مطابقت دارد. افزون بر این، بررسی بسامد اسامی و صفات حسی مشخص کرد که جز در حس بینایی، در خصوص دیگر حواس، اسامی و صفات هم‌حوزه بیش از اسامی و صفات غیر هم‌حوزه نیست و از این‌رو این یافته کاملاً در راستای ادعای لینوت و کانل (2009) و نیز وینتر (2019) قرار ‌نمی‌گیرد.

کلمات کلیدی