این پژوهش با استفاده از روش تحلیل سیستمی و با برشماری نگاه‌های متفاوت به مساله کودکی، به‌دنبال یافتن جایگاه کودک و اهتمام به دوران کودکی و ویژگی‌های حاکم بر آن در سیاست‌گذاری عمومی ایران است. سوال اصلی پژوهش این ‌است که کودکان چه جایگاهی در سیاست‌گذاری ایران دارند و چه اولویت‌هایی در تصمیم سازی‌ها مدنظر کارگزاران است؟ با برشماری قوانین و اسناد مربوط به کودکان، و با بررسی امکان اجرایی شدن آنها به ارزیابی شرایط امروز کودکان پرداخته و این نتیجه حاصل گشت که حکومت و سیاست در ایران، نگاهی ارزشی به کودکان دارند و در تربیت کودکان به دنیال همسان‌سازی هویتی هستند. اسناد پرشماری که در این زمینه از سوی نهادهای دولتی و غیردولتی منتشر گردیده بدون درنظر داشتن شرایط و واقعیات جامعه، فاقد نظرات کارشناسی و دارای اهدافی آرمان‌گرایانه و غیرقابل ارزیابی است. از سوی دیگر تورم روزافزون، کسری بودجه هرساله و به طور کل ضعف منابع مالی، امکان تحقق اهداف کلان و آمال ایدئولوژیک را از دولتمردان سلب نموده است. سیاست‌گذاری صحیح می‌تواند راهکاری برای کاهش آسیب‌های مربوط به کودکان امروز ایران باشد. راه‌حل پژوهش تغییر نگاه به کودک و مساله کودکی و عدم نگرش سیاسی به این موضوع است.

کلمات کلیدی