قاعده یا اصل صحت و به اصطلاح فقهی «اصالة الصحة»از قواعد بسیار مهم فقه است که احکام بسیاری از آن استخراج می شودو آیات و روایات فراوانی در جنبه های مختلف بر اعتبار آن دلالت می کند. با این حال مهم ترین دلیل اصل صحت در اعمال دیگران سیره و روش عقلاست،و بدین جهت قاعدتا این اصل باید مقبول عقلا و خردمندان باشد. پذیرفتن یا نپذیرفتن بعضی از عناوین مثل «شرط علم به صصحت و فساد»،«صحت نزد فاعل یا حامل»ف«لزوم احراز وقوع فعل جامع»،و«منشأ شک در صحت »،دایره تاثیر این قاعده را در فروعات فقهی و آثار شرعی آن مترتب می شودتضییق کرده یا توسعه می دهد. در قانون مدنی ایران نیز،مواد بسیاری متاثر از این اصل است و در قلمرو حقوقی معاصر از قبیل بیمه، حقوق مولفین و مانند آن از تاثیر مهمی برخوردار است.با این اصل گاه قراردادی را که در فقه اسلامی نام و عنوان خاصی ندارد،صحیح می شمارند؛اما با اجرای اصل صحت در فعل مسلم تنها اثر شرعی آن که وضع و رفع آن به دست شارع است،اثبات می شود؛بنا بر این لوازم عادی ،عقلی و مقارنات اتفاقیه فعل،اثبات نمی شود.

کلمات کلیدی