این تحقیق کوشیده است تا با تأکید بر پیوند میان تشکل‌های دانشجویی و مشارکت اجتماعی چرایی لزوم و چگونگی تأسیس پارلمانِ دانشجویی را امکان‌سنجی کند. آسیب‌های فعلی تشکل‌های دانشجویی به‌عنوان مانع رشد و گسترش مشارکت اجتماعی در دانشگاه و به‌تبع آن در جامعه شده است. سؤال اساسی مقاله به این قرار است که آسیب‌های موجود تشکل‌های دانشجویی چیست و پارلمانِ دانشجویی با چه شاخص‌ها و ویژگی‌هایی قابلیت اجرایی شدن دارد؟ طبق نظریه و روش نهادگرایی، آسیب‌های تشکل‌های دانشجویی شاملِ نقص در ارائه الگوی مناسب برای تمرین مشارکت اجتماعی، ضعف در ارتباط برون تشکلی، عدم هم‌افزایی اطلاعات و ترجیحات، عدم نهادمندی در راستای مشارکت جمعی، اخلال در رسالت تشکل‌ها، نارسایی آیین‌نامه‌ها در ارتقای آگاهی جمعی و ناکارآمدی در مشارکت رویه‌مند و تأمین اهداف جمعی است. راه برون‌رفت از این وضعیت، ایجاد پارلمانِ دانشجویی در دانشگاه پیشنهاد شده است. تشکل‌های مختلف در آن گرد هم خواهند آمد و بستر مناسبی برای رشد و گسترش مشارکت اجتماعی در دانشگاه و به‌تبع آن در جامعه است. در پارلمانِ دانشجویی، دانشجویان با گرایش‌ها و خاستگاه متفاوت در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند تا ارتباط و همبستگی در میان دانشجویان، و نیز بین دانشجویان و مسئولان دانشگاه ایجاد شود. پارلمانِ دانشجویی محفلی را فراهم می‌کند که در آن نمایندگان دانشجویی به کمیسیون‌های تخصصی تقسیم شده و پیرامون موضوعات مهم، پیشنهاد‌هایی را مطرح، بحث و تبادل‌نظر می‌کنند. بنابراین پارلمانِ دانشجویی می‌تواند نهادی مؤثر برای پیگیری منافع دانشجویی باشد.

کلمات کلیدی