چکیده مقدمه: دستکاری و کنترل محیط، به بهبود مهارت‌های حرکتی، افزایش مشارکت ورزشی و مشارکت اجتماعی فعال‌تر منجر می‌شود. این عوامل به نوبة خود شایستگی جسمانی و حرکتی را افزایش می‌دهند. هدف پژوهش حاضر مقایسة اثربخشی آموزش سنتی و TGFU بر شایستگی ادراک‌شده، مشارکت ورزشی و یادگیری مهارت‌های بسکتبال دانش‌آموزان 10 تا 12 ساله بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی بود. جامعة آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان پسر 10 تا 12 ساله شهر میبد بود که 45 نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی به سه گروه 15 نفری، شامل گروه‌های تمرین سنتی، تمرین TGFU و کنترل تقسیم شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامة انگیزة مشارکت ورزشی، پرسشنامة ادراک شایستگی، آزمون‌های دریبل کنترلی و پاس بسکتبال ایفرد استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس (آنکوا) و آزمون تعقیبی بنفرونی، در سطح معناداری 0/05≥P استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که شایستگی ادراک‌شده (جسمانی، شناختی و اجتماعی)، مشارکت ورزشی و یادگیری مهارت‌های بسکتبال (پاس و دریبل) در گروه سنتی و TGFU نسبت به گروه کنترل بهتر بود (0/05≥P). همچنین این نتایج در گروه TGFU به‌طور معنا‌داری نسبت به گروه سنتی بیشتر بود (0/05≥P). نتیجه‌گیری: معلمان و مربیان می‌توانند برای افزایش مشارکت در ورزش و بهبود شایستگی‌های دانش‌آموزان و همچنین فراهم کردن تجربة یادگیری جذاب و انگیزشی برای دانش‌آموزان از شیوة آموزش TGFU استفاده کنند.

کلمات کلیدی