در روند تثبیتِ اختصاصِ عنوانی مستقل در کتب اهل بیت نگاری مولفان امامی به زندگی حضرت زهرا(س)، میراث اندیشگانی علمای امامی پیشین و نگاه آنان به شخصیت و جایگاه آن حضرت موثر بوده است. با در نظر داشتن دو امرِ تاثیر شیخ طوسی(م.460ق) بر اندیشمندان پس از خود در حوزه های مختلف و برگزاری مجالس املاء او در شهر نجف، در اوج پختگیِ فکری و شکل گیری نظام عقیدتی اش، بررسی چگونگی بازنمایی شخصیت و جایگاه حضرت زهرا(س) در کتاب امالی او، مسالۀ اصلی مقالۀ حاضر را شکل داده است. نتیجۀ این پژوهش متن محور که به روش تاریخی انجام گرفته نشان می دهد که شیوۀ گزینش و نقل روایات توسط شیخ الطائفه، یعنی توجه دادن مخاطبان به ابعاد شخصیتی حضرت فاطمه(س)، برجسته سازی فضائل ایشان، دفاع آن حضرت(س) از حق امیرالمومنین(ع) برای خلافت و جانشینی؛ و پیوند این امر با مظلومیت ایشان پس از رحلت پیامبر خدا(ص)، توجه مخاطبانِ حاضر در مجالس املاء او و خوانندگان فردای اثرش را به جایگاه و شخصیت حضرت زهرا(س) معطوف داشت و در بسط اهل بیت نگاری شیعیان به زندگانی چهارده معصوم(ع) موثر بود.

کلمات کلیدی