گردشگری به عنوان یک راهبرد برای توسعه روستایی در ادبیات علمی و برنامه ریزی جهان مطرح شده که به طور فزاینده‌ای به عنوان یکی از مهمترین ابزارها برای احیا و بازسازی روستاها مورد استفاده قرار گرفت. گردشگران با حضور در محیط های روستایی، به دنبال تجربه های متفاوت گردشگری هستند. لذا تجربیات گردشگران از یک مقصد گردشگری روستایی نیز در برنامه‌ریزی دارای اهمیت بسیاری می‌باشد. به همین دلیل صنعت گردشگری همواره به دنبال عرضه تجربه به بازدیدکنندگان بوده‌است اما در سال‌های اخیر به نمایش گذاشتن تجارب، نقش محوری‌تری را در صنعت گردشگری و بخش وسیع‌تر خدمات و خرده‌فروشی ایفا کرده‌است که از آن تحت عنوان اقتصاد تجربه نام برده می‌شود. به طورکلی اقتصاد تجربه به عصر اقتصادی نوینی اشاره دارد که بر خدمات‌رسانی، استوار است. از این‌رو در پژوهش حاضر با بهره‌گیری از منابع و مطالعات موجود به تحلیل تئوریک نقش رویکرد اقتصاد تجربه در بازگشت پذیری و وفاداری گردشگران به مقاصد روستایی پرداخته شده‌است. نتایج نشان می‌دهد که مدیران مقاصد روستایی با بهره‌گیری از ظرفیت‌های مقاصد در قالب چهار حوزه رویکرد اقتصاد تجربه یعنی سرگرمی، آموزشی، فرار و زیبایی‌شناسی می‌توانند تجربیات بیادماندنی برای گردشگران فراهم نمایند. وقتی تجربیات بیادماندنی گردشگران مطابق با یک تجربه مثبت باشد در نتیجه سطح بالایی از رضایت را به همراه می‌آورد که به طور قابل توجهی بر نیت رفتاری گردشگران یعنی وفاداری و بازگشت‌پذیری تاثیرگذار می‌باشد.

کلمات کلیدی