مقدمه: گیاه پونه‌سای بینالودی با نام علمی Nepeta Binaludensis)) گونه‌ای چندساله و علفی از خانواده نعنائیان می‌باشد. این گیاه به دلیل وجود ترکیبات موثر در درمان بسیاری از بیماری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد اما از سویی به دلیل افزایش برداشت گیاه از عرصه، در خطر انقراض قرار گرفته است پس باید راه‌کار مناسبی جهت افزایش زیست توده گیاه در عین حفظ این گونه گیاهی در نظر گرفته شود. مواد و روش: در این پژوهش تاثیر گونه‌های مختلف قارچ میکوریز شامل Glomus hoi ، Glomus interaradis و Glomus mossea بر خصوصیات رویشی و میزان ترکیبات شیمیایی پونه‌سا بینالودی مورد بررسی قرار گرفت. گلدان‌های یک کیلوگرمی حاوی خاک باغچه به عنوان واحد آزمایشی در نظر گرفته شدند. گیاهان در شرایط فیتوترون با دوره نوری 16 و 8 ساعت به ترتیب روشنایی و تاریکی به مدت 20 هفته در دمای 25 درجه سانتی گراد رشد کردند. نتایج و بحث: نتایج نشان داد میکوریز و بویژه گونه G. intraradices تاثیر معنی داری بر اغلب صفات مورفولوژیکی گیاه داشت. در این مطالعه بیشترین میزان فنل کل (mg/100gDW 91/296)، فلاونوئیدکل (mg/100gDW 5/33) و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی به گیاهان تلقیح شده با گونه G. intraradices مربوط بود. همچنین انباشت عناصر غذایی مانند کلسیم، پتاسیم، آهن، منیزیم و فسفر در گیاهان میکوریزی به صورت معنی داری بیشتر از گیاهان شاهد بود. نتایج این بررسی موید آن است که استفاده از قارچ‌های میکوریز به عنوان کودهای بیولوژیک و سازگار با محیط زیست می‌تواند جایگزین مناسبی برای کودهای شیمیایی باشند

کلمات کلیدی